Bommetje in de Zaan vanaf de spoorbrug.

Hittegolf. Ik zoek de koelste plek in ons huis. Buiten in de schaduw kan ik mijn beeldscherm niet lezen. Binnen bij de snorrende ventilator wel. Ik hoor gepiep in de sloot, zelfs de meerkoet klaagt, hij zwemt dicht in de schaduw van het hoge riet. Een Zaans verhaal over de hitte? Even bellen!

“Ja, ik weet wat je bedoelt. Dat was in de zomer dat we eindexamen deden, het was hartstikke warm. We hadden een vakantiebaantje, de jongens als vakkenvullers bij Appie. Petra en ik in het verpleeghuis. We waren meestal vroeg klaar. ’s Middags gingen we erop uit. Meestal naar het Zwet in Wormer. Klaas had een roeibootje en in een of ander schuurtje dronken we bier en rookten een stickie. Had je niet gedacht, hè van zulke brave tieners.

Het werd steeds heter en ook broeierig. Op het laatst hadden we nergens meer zin, niet om te fietsen, niet om te roeien, of in dat modderige water te zwemmen en helemaal niet om in dat hete hok te zitten. Bovendien had de boer ons weggejaagd en zijn schuur afgesloten met een hangslot.

Naar het strand dan maar, Heemskerk was het dichtste bij, wel heet, een eind fietsen.
Bij de watertoren in Westzaan veranderde ons plan. Vanaf de brug bij Vrouwenverdriet deden ze bommetje in de Nauernasche Vaart. Een beter idee, vonden de jongens. Petra en ik vonden het eng in het begin. Als er een boot langskwam wat dan? Ben je mal, die zag je toch van mijlenver aankomen. Het was een leuke middag en lang niet zo vermoeiend als een fietstocht naar Heemskerk.

De volgende dag was het nog heter, een prima dag voor een frisse duik. Was de Zaan een optie? We verkenden de toestand bij de Julianabrug en de Bernhardbrug. Niet geschikt, te hoog, te druk en moeilijk om eruit te komen.

In de verte zagen we de spoorbrug van de Hoornse lijn liggen. Die leek een stuk lager en volgens Walter die daar dichtbij woonde, was daar een handig trappetje. We zetten onze fietsen op slot tegen het hek en klommen eroverheen. Walter en Klaas sprongen het eerste. Wij volgden, maar op het moment dat we ons bommetje zouden gaan maken, hoorden we de sirene van een politieauto. Dat was het einde van ons avontuur. We kregen geen boete, wel een waarschuwing.

Gelukkig begon het diezelfde middag te onweren.”