2000 -2021

Deel 2: “Ik ben zowel Bert als Vera”.

Het verhaal van Vera den Adel
Door Peta Steenis

Een tijdje heb ik geen travestieshows gedaan.  Ik had er niet zo’n goed gevoel bij, dit was ik niet, ik wilde geen karikatuur zijn. In 2000, we woonden toen pas in Purmerend, ontmoette ik een collega die regelmatig als vrouw rondliep en zich Sandra noemde. Met haar ben ik naar Mariposa in Amsterdam gegaan, een zaak die o.a. beginnende transgenders met kleding en haarstukken helpt. De eigenaresse, Mary van de Brink, zei tegen mij: “jou zie ik ook nog wel terug”. En dat klopte. Ik had zelf al langer het idee, dat het me niet alleen om het dragen van vrouwenkleding en hakken ging, het maakte dat ik me van binnen anders voelde, ik werd er gelukkiger van. Met een paar mensen die ik in Purmerend heb ontmoet ging ik naar de clubavonden van een transgendergroep in Hoorn. We besloten dat we dit ook in Purmerend wilden doen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In 2012 hebben we de stichting Transgenders Noord-Holland opgericht en deze bestaat nu inmiddels bijna 10 jaar. We begeleiden groepen mensen zoals travestieten, crossdressers,  transvrouw/man en de partners. Twee keer per maand is er een avond waar mensen kunnen komen. Een avond in een Purmerends café en de andere is besloten, voor mensen die voor het eerst komen en niet meteen in het openbaar willen zitten. We informeren mensen waar ze heen kunnen, bijv. voor kleding, haarwerken en make-up. Er worden contacten gelegd en gesprekken gevoerd,  bijv. hoe uit het geheim te komen. De meeste transgenders zijn getrouwd en velen doen het nog in het geheim. Sommige partners laten het oogluikend toe, maar willen er niet zelf mee geconfronteerd worden. In andere gevallen gaat het wel goed en komen er zelfs kinderen mee naar een avond. De coronatijd is voor veel mensen best moeilijk. Alles is dicht. Sommigen zijn echt geïsoleerd en hebben geen uitlaatklep. Onze contactavond is dan vaak het enige uitje. Soms ziet iemand geen uitweg meer. Zo heeft pas geleden nog iemand zelfmoord gepleegd. In Noord-Holland is er best een grote groep die onderling contact heeft, telefonisch of in kleine groepjes afspreekt. In Noord-Brabant en Zeeland is er niets.

Ikzelf  ben zowel Bert als Vera, een zogeheten crossdresser. Ik leef als man én (best wel vaak) als vrouw. Ik steek het niet onder stoelen of banken, ga als Vera over straat of met de metro naar Amsterdam. Ook de buren kennen zowel Vera als Bert. Mijn partner Bert was in eerste instantie bang dat hij me kwijt zou raken. Dat is niet aan de orde en Bert heeft het inmiddels volledig geaccepteerd. Ik ga niet in transitie, laat me niet opereren en slik geen hormonen. Enerzijds niet voor mijn partner Bert en anderzijds niet omdat ik 69 ben.

Lees hier deel 3: Expositie van Transgender portretten

Reacties

1 antwoord

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *