Deel 2: Lucia Blom en het Czaar Peterhuisje.

De terugkeer naar Nederland.

“Door heimwee en de intimiderende praktijken van het Sovjet systeem zijn mijn ouders eind februari 1959 weer teruggegaan naar Nederland. Dat heeft wel wat voeten in de aarde gehad. Mijn moeder heeft twaalf afwijzingen gehad voor zij toestemming kreeg naar Nederland terug te gaan. Ze werd als verrader van het systeem gezien. Mede dankzij de hulp van de Nederlandse ambassade is het toch goed gekomen. De Sovjet autoriteiten hebben toen, bewust, een fout gemaakt met het invullen van mijn geboortedatum: ik was in plaats van acht jaar twee jaar oud. Dat was heel angstig maar we hebben geluk gehad, dat ze dat bij de controle op de luchthaven niet hebben gezien. Ik was een van de eerste kinderen die heeft gevlogen. Mijn moeder durfde eerst het vliegtuig niet in”.

De ouders van Lucia hadden altijd eerst ingewoond, maar vlak voordat zij naar Rusland emigreerden kregen zij een eigen woning. Maar na terugkomst was die woning er niet meer. Zij  hebben toen ook eerst weer ingewoond en uiteindelijk een huisje gekregen aan de haven.  Lucia heeft daar haar lagere schooltijd afgemaakt en is toen naar de HBS gegaan op het net geopende Zaanlands Lyceum.

De vader van Lucia als bootwerker

“Mijn vader was bootwerker, er kwamen toen veel Russisch schepen naar de haven. De bemanning mocht niet veel van het Russische regime, ze mochten alleen in kleine groepjes het schip verlaten. Mijn vader organiseerde veel voor ze, bijvoorbeeld voetbal-  en schaakwedstrijden bij de PTT. Maar dat laatste werd ook snel verboden, de PTT was een staatsbedrijf en dat was gevaarlijk. Wij werden in die periode in de gaten gehouden door de BVD. Mijn moeder was altijd heel gastvrij en kreeg regelmatig bezoek van een man die bij de Artillerie-Inrichting woonde en werkte. Als die man geweest was, was ze altijd over haar toeren. Via onze buren kwamen wij erachter dat ze een microfoontje wilden plaatsen om ons af te luisteren”.

Op mijn vraag of haar moeder ook werd gediscrimineerd reageert Lucia: “Ik wil niet zeggen, dat mijn moeder echt werd gediscrimineerd, maar ze werd niet altijd vriendelijk bejegend door de omgeving. Mijn moeder was in bepaalde opzichten toch “die smerige Russin”. Ik heb het trouwens zelf ook meegemaakt. Op het Zaanlands Lyceum had ik een docent die wat Russisch geleerd had. Hij schreef een Russisch woord op het bord waar een fout in zat. Ik heb toen wat over mijn achtergrond verteld en dat ik op een Russische school gezeten had. Het meisje dat toen naast mij zat in de klas moest van haar vader de volgende dag de tafeltjes uit elkaar zetten. Haar vader vond dat zijn dochter niet naast een communistisch meisje mocht zitten. Sinds die tijd ben ik heel erg tegen discriminatie”.

Lees verder: Deel 3: Het verhaal van Lucia Blom.