Deel 1: De cultuurverschillen.

De heer Zouggar Raji ontving mij gastvrij toen ik bij hem op bezoek ging. Ik kreeg koffie aangeboden en op tafel stond een mooie schaal met koekjes waar ik uit kon pakken. Zouggar vertelde mij, dat dit één van de cultuurverschillen is tussen Marokko en Nederland: “In Nederland gaat het deksel weer op de koektrommel, nadat iedereen tijdens de koffie of thee een koekje heeft genomen. In Marokko blijft de schaal op tafel staan, zodat mensen nog meer kunnen pakken”.
En: “als in Nederland onverwacht iemand op bezoek komt tijdens het eten, dan moet hij of zij wachten tot het gezin klaar is met eten. In Marokko vragen wij of hij of zij mee wil eten. Een ander verschil is het vieren van een verjaardag. In Nederland pak je direct je cadeau uit. In Marokko is dat juist onbeleefd ».

Zouggar is in 1948 geboren in een klein dorpje in Marokko. “Ik kreeg van mijn ouders de naam Zouggar, vernoemd naar de Azouggar boom. Toen mijn moeder van mij zwanger werd kreeg zij het advies om mij na de geboorte onder deze boom te leggen. De boom zou mij beschermen tegen boze geesten”.

Over zijn schoolopleiding vertelt Zouggar: “Mijn ouders waren bang, dat ik gestolen zou worden. Daarom mocht ik pas op 9 jarige leeftijd naar school. De Franse bezetters stalen soms kinderen van Marokkaanse families. Deze kinderen zijn ondergebracht bij kinderloze Fransen of rijke Marokkaanse families”.

Nadat Zouggar in juni 1963 zijn diploma van de lagere school had gehaald werd hij toegelaten tot de middelbare school voor technisch onderwijs. Op deze school kwam hij terecht tussen de kinderen van rijke families. Daar heeft hij erg aan moeten wennen, want Zouggar kwam uit een eenvoudig milieu. “De elite kinderen kwamen met hun eigen brommer naar school en kochten in de pauze snacks. Ik nam mijn eigen broodje mee. De school probeerde ook zoveel mogelijk te verhinderen, dat arbeidskinderen toegang kregen tot de middelbare opleidingen”.

“Tijdens het huwelijk van mijn broer in 1965 met een nichtje vertelden mijn ouders mij, dat ik ook moest trouwen met een nicht van een andere tante. Maar dat wilde ik helemaal niet. Uiteindelijk maakten mijn ouders een afspraak met mijn tante dat mijn nicht, zodra zij 16 jaar zou worden, bij ons zou komen wonen om daarna te trouwen. Omdat ik daarvoor al naar Nederland was vertrokken heeft het huwelijk nooit plaatsgevonden”.

Lees verder: Deel 2: Ik wist niet wat ik zag in Amsterdam.