1969

Deel 1: Van de Sahara naar de sneeuw.

Het verhaal van Naima Fattah
Door Peta Steenis

Naima en haar familie komen uit de provincie Ouarzazate-Zagora genaamd Tazzarine in het zuiden van Marokko. Het gezin woonde daar met opa en oma, tantes en ooms en nichtjes en neefjes in een groot lemen huis met landbouwgrond eromheen. Zij behoorden tot een Arabisch sprekende stam Ait Sidi Msaad te midden van Berberstammen.
De familie leefde van het verbouwen en verkopen van landbouwproducten. Naima’s vader, Ahmed, werkte veelal buitenshuis en in andere delen van Marokko. Hij is in Marokko naar de basisschool geweest en heeft daar Arabisch leren lezen en schrijven. Haar moeder, Khadija, is niet naar school geweest, zij kreeg thuisonderwijs. Ze had een talenknobbel, want ze sprak naast het Arabisch vloeiend Berbers. Naima heeft goede herinneringen aan de tijd in Marokko, voor haar gevoel kwamen ze als familie niets te kort.

Ahmed is in 1969 naar Nederland gekomen, waar hij in een staalfabriek in Limburg werkte. Hij woonde met 5 anderen op een kamer bij ‘een gezin’ in Venlo. In 1973 is hij bij Verkade in Zaandam gaan werken en van 1979 tot 1989 heeft hij bij de Forbo in Krommenie gewerkt.

In de winter van 1978 kwam de 5-jarige Naima met moeder Khadija, zus en twee broers in het kader van gezinshereniging naar Nederland. Een 12-jarige broer bleef in Marokko. Hij kon goed leren en moest van zijn vader zijn studie in Marokko afmaken.

Toen zij in Nederland aankwamen was het erg koud en er lag een dik pak sneeuw van ongeveer een halve meter. Eenmaal in hun 4-kamer flat in Krommenie aangekomen was het daar lekker warm. Er stond een fruitschaal met verschillende soorten fruit op tafel, waarvan vooral een ananas indruk maakte op Naima. Verder was er gezorgd voor warme kleding en schoenen. Dit was allemaal geregeld door Maria Zwart, een lieve vrouw, bij wie de familie altijd voor raad en daad terecht kon. Zij had dan ook een speciale plek binnen het gezin. In die tijd waren er 6 Marokkaanse gezinnen in Krommenie.

Voor Naima wende het allemaal vrij snel. Ze heeft een hele leuke jeugd gehad. Ze had veel vriendjes en vriendinnetjes en in de zomer kregen ze van hun vader een abonnement voor zwembad de Crommenije. Voor Khadija was de overgang heel heftig. Ze had veel heimwee, miste haar zoon en familie. Ze was heel sociaal en zocht zelf het contact met de buren. Een buurvrouw gaf haar taalles. Andere vrouwen van gastarbeiders keken tegen haar op, omdat Khadija Nederlands sprak. In Nederland zijn nog drie kinderen geboren.

Er was altijd veel contact met kennissen en familieleden. Een Nederlandse buurvrouw heeft zelfs op het kleine broertje gepast, toen Khadija met spoed naar Marokko moest vanwege het overlijden van opa. Ahmed onderhield ook zijn familie in Marokko en om het jaar ging het gezin naar Marokko.

De familie heeft zich altijd heel welkom gevoeld in Krommenie.

Lees verder: Deel 2: Van de Sahara naar de sneeuw.

Reacties

0 réponses

Répondre

Se joindre à la discussion ?
Vous êtes libre de contribuer !

Laisser un commentaire

Votre adresse e-mail ne sera pas publiée. Les champs obligatoires sont indiqués avec *