1958

Deel 4: Wonen aan de Zaan.

Het verhaal van Albert Zwart
Door Heleen van Waarden

Bos&Kalis.
Ik denk, dat omstreeks 1958 naast ons huis een baggerzuiger van Bos&Kalis kwam te liggen. Er werden stalen buizen over de Westzijde gelegd. De buizen werden ter hoogte van het Boerenpad in de vorm van een poort over de Westzijde gebouwd en zo verder het veld in. Wat ging er gebeuren? De weilanden tussen de Westzijde en de Jan van Goyenkade werden opgespoten. De Vincent van Goghweg werd aangelegd en het nieuwe Zaanlands Lyceum werd later gebouwd.

Baggerbakken met zand (afkomstig uit het IJsselmeer?) kwamen tot vlak bij ons huis in Zaandam. Sleepboten trokken de bakken. Een baggerzuiger pompte het zand via de buizen naar het veld.

De baas van de zuiger was een aardige man. Mijn vader en ik kregen op een zaterdagmiddag een rondleiding op de zuiger. Daar zag ik voor het eerst in m’n leven een echte stoommachine werken. En ook hoe het vuur gestookt werd met kolen.  Ik ben later vaak op die zuiger geweest. Ook mochten we eens meevaren met de sleepboot om de bakken op te halen.
Moeder had een hekel aan de zwarte rook uit de baggerzuiger, omdat het wasgoed dat buiten hing te drogen, er vies van werd.

De autobus in de winkel.
Ik denk, dat ik een jaar of 5 was. Ik weet het nog goed. Mijn vriendje Rob Stadt woonde een paar huizen bij mij vandaan in een heel oud pand in Zaanse stijl aan de Westzijde. Zijn vader had daar een stomerij. Er hingen kleren en vader Stadt stond daar vaak in de stoomwolken achter een groot apparaat. En er was een hond, waar ik heel bang voor was.

De winkel stond precies in de bocht van de Westzijde. Op een keer was daar zomaar een autobus van de Enhabo de winkel in gereden. Ik zag pas wat er gebeurd was toen wij thuiskwamen van een boodschap en ik bij mijn moeder achterop de fiets zat. Ik zie nog voor me hoe de bus schuin door de winkelpui stak.

Mijn vriendje en zijn ouders hebben het overleefd. Over de mensen in de bus weet ik niets. Het huis is gesloopt en de familie is verhuisd naar de Zuiddijk, waar pa een nieuwe stomerij begon. Voor mij en mijn vriend was dat heel vervelend. Ik ben daar later nog wel geweest en hij bij ons thuis, maar dat kon niet zo vaak meer.

Het ongeluk heeft veel indruk gemaakt. Mijn broertjes en ik hebben dat ongeluk tientallen keren nagespeeld. We bouwden met de blokkendoos de winkel en ramden dan zo die winkel in. Zo doen kinderen dat.

Lees verder: Deel 5: Wonen aan de Zaan.

Reacties

0 réponses

Répondre

Se joindre à la discussion ?
Vous êtes libre de contribuer !

Laisser un commentaire

Votre adresse e-mail ne sera pas publiée. Les champs obligatoires sont indiqués avec *