Deel 2: Schaatsen op “onze” sloot in Krommenie.

“Nog altijd als ik bij jullie de bocht van de Dunantstraat om kom, kijk ik naar de sloot en moet ik aan het schaatsen denken”, zegt mijn oudste zoon Lex. “Op die sloot heb ik schaatsten geleerd, op Friese doorlopers, die je onder je laarzen vastbond met van die brede oranje-blauw gestreepte banden. Als je schaatsen tijdens het rijden scheef schoten, moest je je wanten uitdoen en de banden opnieuw strikken, ijskoud en nat waren ze dan, de banden én je handen! En dat gebeurde in het begin best vaak!

In mijn herinnering waren alle kinderen van de straat op het ijs, veel ouders ook. Er werd een baan geveegd. Het was heel gezellig: krabbelaars achter een stoeltje of aan de hand van vader of moeder, goede rijders, ouders die meededen. Als je het eenmaal kon ging je verder. Het mooiste was als je helemaal door kon schaatsen, richting Snuiverstraat. En als het echt goed gevroren had helemaal naar het Agathepark en dan daar op de vijver zwieren. Dan moest je wel onder een aantal bruggen door. Dat was altijd spannend, omdat daar het ijs vaak niet zo goed was. Je moest ook heel goed bukken en zorgen dat je niet je hoofd stootte. Er zaten soms ijzeren balken onder. Weet je nog dat Pieter er een keer met een been door het ijs zakte? Wat stonk de blubber die toen in zijn laars zat!

Als je de andere kant opging, richting Popelstraat moest je onder de brug, die je bijna onder door moest kruipen! In mijn herinnering deden we dat niet vaak, want het ijs was aan die kant nooit goed.

Eenmaal weer thuis werden de schaatsen in de gang op een oude krant gelegd, konden ze uitdruipen en opdrogen. Wij kregen binnen warme chocomel! Vanuit onze school aan de Serooskerkestraat gingen we in plaats van gym als er ijs lag ook wel schaatsen, de Haansloot op en dan richting Krommeniedijk. Later heb ik ook wel de Molentocht gedaan, dat was geloof ik tien kilometer schaatsen. De beloning was een medaille! De meest bijzondere schaatstocht was toch wel die op de stoep: er lag sneeuw en een of twee dagen later ging het heel erg ijzelen, het was spekglad, je kon eigenlijk niet gewoon lopen, schaatsen ging wel. En dat deden we meteen! Eindeloze weken ijspret herinner ik me, maar het zullen er niet meer dan een paar dagen geweest zijn”.

Lees verder: Deel 3: Een wandeling langs de middenstand.