Thuismuseum

Dit is één van de grotere gebouwen op dit deel van het terrein. Het was de vul- en patroneerwerkplaats. Met een patroon is een schot te lossen. De patroon bestaat uit de kogel, de kruitlading, het slaghoedje en de huls waar dat alles in zit.

Hier vond de productie van sassen en lichtspoorelementen plaats. Het persen van springstoffen was risicovol. Het contact tussen een springstof en de oxidator verbetert door ze te mengen, persen en vermalen.

Hier werden kardoeshulzen – dat zijn de houders voor de kruitlading in wapens – voorzien van een vernislaag. Het gebouw was onderdeel van de productie van patronen. Later werd het gebouw gebruikt als was- en kleedruimte.

Dit was de trotylperserij. Trotyl is kort voort trinitrotolueen, een springstof waar granaten mee gevuld werden. In de werkplaats werd de trotyl afgewogen zodat het geperst kon worden tot blokjes. Mengen, persen en vermalen verbetert het contact tussen een springstof en de oxidator

Over het Hembrugterrein lopen diverse smalspoorlijnen waarover lorries – kleine railwagens – door werknemers werden voortgeduwd. Hierdoor konden zware goederen makkelijk over het terrein vervoerd worden vanaf het station.

Dit gebouw is een sprekend voorbeeld van een fabrieksgebouw uit de wederopbouw. Hier vond hier de aanmaak en opslag van hulzen en granaatlichamen plaats. In de jaren tachtig werd een deel verbouwd tot witgieterij.

Dit is een van de weinige kleine gebouwen op het terrein. De carbidinstallatie in het gebouw maakte het gas voor de lasbranders van de smeden en de carbidlampen. Hetzelfde acetyleengas werd ingezet als bestrijdingsmiddel tegen mollen, ratten en muizen.

Hier werden gasmaskers gemaakt en getest. Het verhaal gaat dat werknemers gasmaskers konden testen voor 1 gulden, wat destijds veel geld was. In 1937 werd in het gebouw de Opleiding Vaklieden, de latere Hembrugbedrijfsschool, gevestigd.

De centrale draaierij was een van de productiehallen van Eurometaal. Hier werden zowel delen van munitie als civiele producten gemaakt, zoals warmtewisselaars voor HR-Ketels en rondellen gestanst voor de Nederlandse Munt.

In de twee schuilkelders (langs de gebouwen 294 en 322) van gewapend beton konden medewerkers schuilen bij een ongeluk in de fabriek tot het weer veilig was. Er zijn drie in- en uitgangen, een kruipluik tussen de twee schuilkelders en een doorgang naar de hulppost onder het gebouw.

In dit gebouw, het vulhuis genoemd, stelde men de .50 munitie samen. Dit zijn patronen met een doorsnede van 0,5 inch. De Artillerie Inrichtingen produceerde deze munitie in opdracht van de Verenigde Staten.

De bouw van deze beeldbepalende fabriek aan het water werd na de Tweede Wereldoorlog gefinancierd vanuit het Amerikaanse Marshallplan. De Amerikanen droegen bij aan de wederopbouw van Europa met financiële en materiële steun om zo de expansie van de communistische Sovjet-Unie tegen te gaan.