Deel 2: Henny Kooy: Een lesbienne met veel wilskracht en positiviteit.

Toen ik het eenmaal verteld had, was ik ook echt uit de kast.

Henny Kooy heeft er jaren over gedaan voordat ze wist dat ze lesbienne was. Ze heeft haar jeugd op de Veluwe doorgebracht en is streng opgevoed. Haar ouders waren hervormd en zijn later lid geworden van de Pinkstergemeenschap. Henny is ondanks haar prettige jeugd op 17 jarige leeftijd het huis uitgegaan. Ze heeft eerst in Laren gewoond en is later naar Amsterdam verhuisd. “Door omstandigheden heb ik zevenentwintig jaar geen contact met mijn ouders gehad. Niet zozeer omdat ik lesbisch was, maar meer omdat wij uit elkaar waren gegroeid. Maar ik zal mijn ouders zeker niet afvallen”.

Henny is, volgens de toen geldende traditie, keurig getrouwd en heeft drie kinderen gekregen. “Toen mijn jongste dochter twaalf jaar oud was, werd ik verliefd op een vrouw. Ik wilde mijn huwelijk laten doorgaan tot zij achttien jaar was, omdat ze het dan beter zou begrijpen. Maar ik heb dat slechts twee maanden volgehouden, omdat ik dat toch niet correct vond. Ik heb er erg mee geworsteld om dat te vertellen. Ik ben ook direct het huis uitgegaan. Maar mijn kinderen en mijn ex hebben er geen probleem van gemaakt. Hun wens was mij gelukkig te zien. Daar was en ben ik natuurlijk heel erg blij mee”.

“Op de Veluwe wist iedereen alles van elkaar. Het bestond niet dat je buiten de gebaande paden liep. Lesbiennes en homo’s kwamen alleen in Amsterdam voor, niet op de Veluwe”.

Op het moment dat Henny een relatie kreeg met een vrouw heeft haar ex nog gevraagd of ze voor haar trouwen wist dat ze lesbisch was. “Maar ik wist het niet. Toen ik met hem trouwde was ik ook verliefd op hem. Hij vond het ook wel fijn te horen dat ik oprecht van hem heb gehouden. Achteraf denk ik, dat ik het ver weggestopt heb dat ik lesbisch was. Ik herinner mij bijvoorbeeld dat ik vroeger verliefd ben geworden op mijn beste vriendin en bijvoorbeeld niet op de vriend van mijn broer. Maar ik heb er toen geen aandacht aan geschonken”.

“Toen ik het eenmaal verteld had was ik ook echt uit de kast. Ik kan die jaren natuurlijk niet meer inhalen, maar ik geniet nu wel van de dingen die kunnen. Het gaf mij een bevrijdend gevoel dat ik niet meer zo hoefde te voldoen aan het verwachtingspatroon als echtgenote”.