“Maak je zichtbaar”.

Langs de trap van mijn ouderlijk huis hingen de lijstjes met foto’s van mijn getrouwde broers en zussen. “Daar kom ik dus nooit tussen te hangen”, dacht ik. Als enige van de tien kinderen, wist ik al vroeg, dat ik jongens aantrekkelijk vond. Ik ben één van een eeneiige tweeling. Mijn broer was zo ongeveer het tegenovergestelde. Je zou haast denken, dat bij de verdeling van het ei het meer mannelijke deel naar hem en het meer vrouwelijke naar mij is gegaan.

Ik ben geboren in Langedijk en inmiddels 71 jaar. 2,5 jaar geleden ben ik naar Zaandam verhuisd, waar ik nu samenwoon met Alvin.

In de liefde heb ik veel uitgeprobeerd. Relaties met zowel vrouwen als mannen, waaronder negen jaar een relatie met een vrouw. Zij wist, dat ik ook op mannen viel, maar dit was verder niet bespreekbaar. In die tijd was het het gemakkelijkste om te zeggen dat ik biseksueel was. Toen echter het krijgen van kinderen aan de orde kwam, ging me dat toch te ver en is de relatie geëindigd. De balans sloeg door naar homoseksuele relaties: “Ik kan langer zonder vrouwen dan zonder mannen”.

Ik vind het belangrijk om mezelf te presenteren – zichtbaar te maken – als homo. Ik koketteer daar niet mee, maar wil het wel op een vriendelijk manier aangeven. Een tijd lang heb ik in een homokoor gezeten. Als ik mensen vertelde, dat ik lid was van een homokoor, was het meteen duidelijk. Wanneer gevraagd wordt hoe het met mijn vrouw is, zeg ik dat het goed gaat met mijn vriend.

Jarenlang heb ik gewerkt bij de GGZ Alkmaar, als sociaal psychiatrisch verpleegkundige. Ik maakte bij de begeleiding van praatgroepen altijd kenbaar dat ik homo ben en merkte, dat dit het voor mensen gemakkelijker maakte om met hun eigen verhaal te komen. Zo heb ik groepen nabestaanden van gesuïcideerden begeleid, waarbij vaker iemand het vermoeden uitsprak dat zijn broer of zus waarschijnlijk homo was geweest. Bij intakes vroeg ik naar de seksuele oriëntatie, daarmee gaf ik impliciet de ruimte om daarover te praten. Op mijn 50ste heb ik me gespecialiseerd in seksuologie.

Bij de GGZ ging het nooit over seksualiteit. Daartoe heb ik een heel boeiende opleiding gevolgd bij de Erasmus Universiteit in Rotterdam. In mijn lesgroep was ik de enige homo. Ik heb vervolgens in mijn werk bij de GGZ veel mannengroepen samengesteld en begeleid. De problematiek bij de mannen kon zeer divers zijn. De achtste sessie ging steeds over seksualiteit. Er maakte zich dan altijd wel iemand zichtbaar met homoseksuele gevoelens of een geheim leven daarover. In mijn werk ben ik daarover veel problematiek tegengekomen. Ik zou jongeren daarom willen adviseren zich goed te oriënteren – “te proeven van alle soepen” –  alvorens zich vast te leggen in een bepaalde seksuele voorkeur.

Sinds 2019 ben ik bestuurslid van De Zaanse Regenboog. Ik heb me onder meer beziggehouden met het opzetten van ontmoetingsbijeenkomsten voor LHTBIQ+ 50-plussers in de Zaanstreek. In navolging van de regenboogbank bij de Bullekerk heb ik van de gemeente een picknicktafel gekregen, die ik in de regenboogkleuren wil verven en die op het plantsoen voor mijn huis geplaatst gaat worden.

in wording

geverfd en geplaatst

Verder ben ik betrokken bij ‘De Roze Loper’, hét certificaat voor zorg- en welzijnsinstellingen, dat aandacht besteedt aan seksuele en gender diversiteit bij cliënten en professionals. Ik begeleid hierbij personeel, zodat ze ruimer leren kijken naar de diversiteit onder mensen.