Deel 1: De portefeuille van Natasja Groothuismink: Zaanse Monumenten en Erfgoed. Niet van projectje naar projectje. Een lange adem helpt.

„Mijn partij, ‘Rosa’, heeft zich vanaf het begin (1995) hard gemaakt voor het Zaanse Erfgoed. Voordat iedereen eraan dacht, was het Hembrugterrein voor ons al een speerpunt. En toen we de kans kregen om onderdeel te worden van het College van Burgemeester en Wethouders was het logisch dat het erfgoed in onze portefeuille terechtkwam. Ikzelf heb een pedagogische achtergrond en vroeg mij natuurlijk af: hoe moet ik dat doen? Hoe kan ik mijn interesse voor en mijn kennis van het erfgoed waar maken in deze functie? Zo langzamerhand is dat steeds meer tot uiting gekomen. En heb ik ook steeds meer erfgoedkennis vergaard.

Twee keer per jaar hebben we een bijeenkomst van wethouders van grote ‘erfgoedgemeenten’ zoals Haarlem, Amsterdam, Delft, Deventer. Toen ik na een bijeenkomst in november – het onderwerp was duurzaamheid en monumenten – in de trein terug zat, zag ik op Twitter, dat Rosa een motie had ingediend over de ‘Beatrixtoren’ bij de sluis in Zaandam. Was dat nu wel of geen erfgoed?

Ik dacht: blijer kan je me niet maken dan op deze manier aandacht te vragen voor erfgoed. En dan niet alleen voor de karakteristieke groene huizen. Toen de Beatrixbrug werd gebouwd zijn die allemaal met de grond gelijk gemaakt. Dat waren maar kleine tochtige hokken, was men van mening. Natuurlijk is de Beatrixtoren ook erfgoed, maar dan uit een andere periode En dat geldt ook voor fabrieksgebouwen, structuren en linten in onze stad. En nu zijn de fabriekshallen op het Hembrugterrein een van de hipste plekken van Zaanstad. We kunnen niet alles bewaren, maar geschiedenis en identiteit gaan niet over één periode en ook niet over mooi of lelijk.

We willen in onze stad huizen en wegen bouwen, maar daarbij moeten we opletten, dat bepaalde bijzondere gebouwen in beeld blijven en dat geldt ook bijvoorbeeld voor een buurtje, een dijk of een lint. Het is belangrijk, dat we de kaders bepalen en afspraken maken over cultuurhistorische waarden. Goed nadenken hoe je de geschiedenis vasthoudt en haar een goede plaats geeft in het heden. Natuurlijk moeten we de ontwikkeling van onze stad niet tegenhouden. Maar tegelijk is het noodzakelijk, dat we onze geschiedenis bewaren voor de toekomst, voor onze kinderen en kleinkinderen. Ons steeds afvragen, wat is de waarde? Waarom bewaren we het? En soms: waarom bewaren wij het niet? De grotere lijnen in de gaten houden. Zo kom je ook als bestuurder steeds meer in je rol. Dus de mensen met elkaar verbinden, zorgen dat de dialoog blijft bestaan en een gesprek mogelijk blijft, bijvoorbeeld tussen erfgoed en bouwwereld“.

Lees verder: Deel 2: Welzijn en zorg.