De straatfiguur.

In sommige wijken kom je ze nog wel eens tegen: de bekende straatfiguren. In de Rosmolenbuurt was er ook zo een, de 58 jarige Johan Wilms, bekend bij velen. Hoog stemmetje, gebreid mutsje op. Een sociale figuur en milieufreak. Hij verzamelde papier en plastic dat langs de weg lag, om het in een container te deponeren. Johan reed op een oude damesfiets. Op de bagagedrager, onder de snelbinder, zat altijd een kartonnen doos.

Soms deed hij een boodschap voor ouderen of maakte zomaar een praatje met iemand uit de buurt. Ook werd hij regelmatig gezien bij de buurtkapper.

Als buurtjournalist waagde ik eens de gok en postte ik in de Kopermolenstraat. Inderdaad Johan stapte bij kapper Rikus van het Ent binnen. Daar deed hij soms een boodschap voor. Of hij kwam zomaar even binnenwippen voor een babbeltje, vertelde de kapper en drinkt dan een glas Sinas, want koffie is aan hem niet besteed. “Brr, nee hoor”, trok Johan een vies gezicht.

Ondanks dat hij graag kletst is Johan moeilijk tot een gesprekje te verleiden. Hij wilde weinig kwijt over zijn achtergrond, maar vertelde wel dat zijn ouders er niet meer leefden. Wel heeft hij nog een broer en een zus waarmee hij regelmatig contact had. “Ze wonen in de Koog”, liet hij me nog weten.

“Waarom rij je eigenlijk op een damesfiets wilde ik weten. Maar het antwoord wist ik in feite al. “Omdat vroeger mijn hondje in een mandje achterop zat, kon ik beter opstappen”, vertelde Wilms. “Maar nu het beestje wat ouder en ziek is heeft de mand plaats gemaakt voor een doos. Behalve als het regent”, vertrouwde Johan me toe. “Dan wordt de doos nat en slap”.

Johan woonde eerst in de Russische Buurt en maakte toen graag een loopje over de markt. Maar hij verhuisde later naar de omgeving van de Rosmolenwijk, waar hij een zeer geziene figuur was. Hij woonde daarna geruime tijd op het land van Middelhoven. Het beviel hem daar goed. Maar op de vraag of hij met kerst ook een boompje neerzet, zij hij: “Oh nee, daar doe ik niet aan mee, echt niet”. Hij zei het zo overtuigend, dat ik hem op zijn woord geloofde. Ineens kreeg hij genoeg van het gesprek en stapte plots de deur uit. Ik krijg net aan de gelegenheid hem op de kiek te zetten. “Flauwekul allemaal”, riep hij nog, toen hij de stoep afreed. Johan Wilms is in 2016 overleden in Verzorgingstehuis Saenden.