Een concert in het Monethuis aan de Oostzijde

Op de Zaan is het druk met bootjes. In de tuin van het Monethuis is het warm. Frans de Ruiter maakt even tijd voor een Zaans verhaal op een koel plekje in de schaduw. “Ik ben geen echte Zaankanter. Via Rotterdam en Utrecht belandde ik 25 jaar geleden op deze unieke plek. Vanwege het co-ouderschap van een van onze kinderen kwamen we deze kant op.

Het Monethuis was te koop via openbare inschrijving. We dropten een briefje met een bod in de bus van de makelaar. De erfgenamen: vijf dochters Hartog hadden het te koop gezet na het overlijden van hun moeder. Er was nogal wat achterstallig onderhoud en daar hadden ze geen geld voor. We hebben goed gegokt, waren niet eens de hoogste bieder, maar het huis werd ons gegund. Misschien vanwege onze muzikale achtergrond. Ze verwachtten, dat wij dit monument goed zouden verzorgen. Later heeft een van de dochters gevraagd of ze het terug mocht kopen.

Mijn klavecimbel heeft een ereplaats in de huiskamer. Het is een kopie van een Vlaams instrument uit 1750. De klep hebben we laten beschilderen naar een schilderij van Watteau (omdat niet alles paste, hebben we het gespiegeld) De licht- en waterspiegelingen van de Zaan en van Monets schilderijen geven, als het ware in een soort tijdmachine, dit instrument zijn plek in deze kamer. Tot 1985 was ik directeur van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Ik heb heel veel concerten gegeven op het klavecimbel. Op dit moment staat mijn spel-praktijk een beetje op een laag pitje.

De afgelopen jaren was ik intensief betrokken bij het Holland Festival, dat behelst alle aspecten van de muziek van dans, tot theater en opera. Zes jaar geleden hebben we hier in huis een huiskamerconcert georganiseerd op initiatief van Bas Husslage van het toenmalige Monetbestuur. We vonden het een prima idee om dit te herhalen in het Monet-jaar ‘Door de ogen van Monet’. Helaas is er niets te vinden over Monet en muziek. We hebben voor ‘De oren van Monet’ gekozen voor Franse muziek uit zijn tijd. Omdat Monet en Tsjaikovski in hetzelfde jaar zijn geboren en omdat onze dochter Fee heel graag Russische liederen zingt, is Russisch repertoire eraan toegevoegd. En uiteraard speelt het water in dit concert een belangrijke rol. in één van de stukken vertoont de muzieknotatie zelfs gelijkenissen met de schilderkunstige ontwikkeling van Monet”.