Deel 4: Jo Lauf, vertegenwoordiger bij Verkade. Hautain gedoe.

Hautain gedoe van een Verkadevertegenwoordiger.

“Het verhaal dat ik nu vertel, typeert mijn Verkadetijd. Er was een vacature in Alphen aan den Rijn. Ze hadden mijn oudste collega aangewezen als vervanger, maar die had daar geen zin in. Ik meldde mij direct. Daardoor veranderde mijn leven niet van de ene op de andere dag, maar ik kreeg wel opeens een auto. Bovendien kreeg ik allerlei monsters, waarmee ik mijn hele familie kon voorzien.

Ik werd bij mijn baas geroepen. Hij zei: ‘U krijgt nu een groot rayon van 250 klanten, maar we nemen aan, dat u die niet in vier maanden kan bezoeken. We verzoeken u een beetje rustig aan te doen, anders is dat niet zo leuk voor uw voorganger.’

Wat moet je daar nou mee? dacht ik. Dat zeg je toch niet tegen een verkoper. Dus ik ging aan de slag en in veertien dagen had ik ze alle tweehonderdvijftig bezocht. Dat hebben ze in Zaandam gemerkt. Na veertien dagen stond ik weer bij ze op de stoep. En daar hadden ze geen spijt van.

Er was nog iets moois. Ik kwam bij een klant, die had een biscuitrek van Verkade staan. Met een aantal koekdeksels. Ik vroeg hoe dat kwam. Want in die tijd was het nogal schaars. Ze zei, dat mijn voorganger had gezegd dat ze eerst het rek moest nemen, dan kreeg ze de biscuit naderhand.

Ik heb meteen een nota opgemaakt en ze omhelsde me zowat. Dat was het hautaine gedoe van de Verkadevertegenwoordiger. Los van zijn kwaliteiten. Er werd tegen hem opgezien, dat kwam door de manier van werken. Hij hield een verhaal, over van alles: opvoeding van kinderen en weet ik veel. Dat had niets te maken met verkoop, wel met een relatie opbouwen.

Ik dacht altijd, als Verkade me op pad stuurt met producten, hebben ze daarover nagedacht. Ik moest niet denken als ik in de winkel stond, dat is niet goed, ik verkoop geen fluit.

Maar het legt wel extra druk op de ontwerpers. Niet denken: ‘Wat ik maak is goed, er kan me niks gebeuren.’ Dat gold misschien wel voor Nederland, maar niet voor het buitenland.

Op een gegeven moment was de omzet van Verkade in Luxemburg per hoofd van de bevolking groter dan bij ons.

Natuurlijk moet je blij zijn dat je werkt voor Verkade en daar moet je voor vechten, maar er is natuurlijk ook concurrentie.

Op een gegeven moment zei ik in Zaandam dat ik iets anders wilde. Toen mocht ik verkooptrainer worden.”

Lees verder: Deel 5: Jo Lauf, vertegenwoordiger van Verkade. Training.