Een mooie tijd bij Verkade.

Op de vriendenmiddag van het Zaans Museum zat ik aan tafel bij Piet Schaap. Hij vertelde over zijn werk bij Verkade.

Het is vijftien jaar geleden, dat ik afscheid nam van Verkade. Ik werkte op de afdeling materieel. We hadden onder andere zo’n veertig Bedfordjes in onderhoud en verder alles wat met vervoer te maken had, zoals Jakobsladders, lopende banden enzovoorts. Het waren wel leuke auto’s die Bedfords, maar niet zo sterk. Vaak was er iets kapot, maar we konden het altijd wel regelen. Dat noem je flexibel dus.

Op een dag in de zomer, was het deeg van de koekjes te heet, wel 45 graden. Wij werden erop uitgestuurd om schaafijs te halen bij de ijsfabriek en zo de productie te redden.

An Zegwaard was in die tijd directiesecretaresse. Zij regelde alles, bijvoorbeeld als iemand 25 jaar bij het bedrijf werkte, zorgde zij ervoor dat diegene met een auto werd opgehaald.

Toen An zelf dat jubileum vierde, vroeg iedereen zich af: waar blijft ze nou? Natuurlijk had ze dat niet voor zich zelf geregeld. Dus dat deed ik, ik waste mijn handen en haalde haar op.

Een ander verhaal.

Na een ochtend hard werken, kregen we een keer een plak chocola. Uiteraard verdeelden we die. Na de schaft nam iedereen een stukje bij de koffie. “Wat smaakt dat raar,” zeiden we tegen elkaar.

Een van ons waarschuwde de afdeling. Ze stonden op het punt de dozen in de vrachtwagen te zetten.

Dankzij ons is dat gestopt. De chocoladebak was schoon gemaakt met een of ander chemisch middel, dat was de boosdoener geweest. Gelukkig is dat transport verhinderd.

De tijd is te kort om alle verhalen van Piet aan te horen en op te schrijven. Hoe hij ooit de ladderwagen van SBS heeft gerepareerd toen die op het Verkaderterrein was gecrasht.

Ook zijn verblijf op de Zaandamse ambachtsschool komt nog even aan bod. Alle herinneringen komen terug. Binnenkort verschijnt er een boek over deze school waarin ook de verhalen van Piet Schaap zijn opgetekend.

Dank je wel Piet, voor je mooie verhalen.