Naar school.

Aan de Marktstraat in Wormerveer staat basisschool “de Toermalijn”. Voorheen heette deze school de “Romeroschool” en daarvoor weer de “St. Jozefschool”.

Links naast deze school stond vroeger een openbare kleuterschool. In mijn herinnering was het aan de buitenkant een saai gebouw met een plat dak. Het zag er gewoon niet uit als een school.

Achterop de fiets van mijn moeder werd ik hier als vijfjarige naar toe gebracht. Er waren twee lokalen vol met kleuters. Het hoofd van deze school heette juf Bruinsma; bij haar zat ik niet in de klas. Ik herinner me haar als een strenge juf met donker krullend haar. De naam van de juf waar ik bij zat, weet ik helaas niet meer.

Ik vond haar lief en heb vooral erg genoten van haar vlecht- en tekenopdrachten.

In de lokalen stonden tweepersoonsbanken met voor elk kind een laatje. Als je ’s morgens op school kwam pakte je eerst uit je laatje een lei en een griffel en mocht je tekenen.

Die tekening kon je zo vaak uitwrijven als je wilde en weer opnieuw beginnen. Dat was het fijne van een lei. Kinderen van nu zullen niet weten wat dat is. Nu kennen ze de schuifblokken met de kraspen.

Na het tekenen mochten we spelen met een blokkendoos, puzzelen, knippen en plakken of vlechten. Dit vond ik fijne bezigheden. Figuren maken met cirkels en vierkanten en rechthoeken of vlechten.

Als ik nu de werkjes terug zie, vind ik het knap, dat ik dat als vijfjarige kon.

Spelen in hoeken, zoals nu de bouw- of de huishoek was er niet, evenals het spelen op matten op de grond. Er was wel een speelzaal, waar in de winter een grote ronde zwarte kachel stond te loeien. Een groot scherm erom heen moest de spelende kinderen voor de warmte behoeden. Het leukste in deze speelzaal vond ik de wip. Om de beurt mochten we hierop. Hier waren ook grote bouwblokken en poppen.

Achter de school was een speelplaats met aan het einde over de hele breedte een zandbak.

Een hoge schutting sloot de speelplaats af. Het was heerlijk om bij mooi weer in de zandbak te scheppen. Ik werd eens beschuldigd van het feit, dat ik een schep over de schutting had gegooid. Tranen met tuiten heb ik gehuild. Ik werd later toen uitkwam dat een jongetje het gedaan had, door mijn juf op schoot genomen en getroost.

Als je in de zandbak speelde rook je heel vaak een zoete lucht van drop of chocolade. De fabriek van de firma Boon stond dan ook heel dichtbij.

Ik heb er een heel fijn jaar gehad en ging op zesjarige leeftijd naar de Jozefschool daarnaast.