Deel 3: Van betaald werk op de LOOPplank naar vrijwilligerswerk in InLOOPhuis Poelenburg.

“Op de vraag of de integratie gelukt is, kan ik niet volmondig ‘ja’ zeggen. Er is volgens mij nog heel veel te doen. Ik heb het gevoel, dat ik door mijn werk op verschillende scholen heel veel gezinnen op weg heb geholpen.
Als directeur van de Loopplank, tijdens mijn contacten met verschillende mensen heb ik veel ervaring opgedaan. En ik heb ook heel veel van deze mensen geleerd.
Soms doet het pijn dat je nooit klaar bent. Steeds komen er nieuwe mensen binnen. Gelukkig zijn er genoeg collega’s die hieraan meewerken. Wij zijn allemaal samen verantwoordelijk voor iedereen, die hier binnen loopt vanuit verschillende achtergronden. En juist voor alle nieuwkomers. Ik denk hierbij aan een van de uitspraken van Jan Six:
‘ Immigratie heeft ons veel gebracht vanuit verschillende landen. Amsterdam heeft hier veel van geleerd en is hierdoor zo groot en rijk van geworden. Financieel en moreel’.

Nog steeds werk ik met mensen. Nu in het Inloophuis Poelenburg. Dat is een huis voor iedereen; in een wijk waar veel mensen een steuntje in de rug nodig hebben. Eenzaamheid, huiselijk geweld en andere problemen. Iedereen is welkom, vijf dagen per week. We gaan in gesprek, maken een praatje, een wandeling, doen een spelletje. Of we zijn gewoon even gezellig samen. We geven taalcursussen, organiseren dialoogavonden, filosofielezingen, handwerken en nog veel meer.

Ik ben voorzitter van het bestuur. Geen enkele groep is hier dominant en ik vind het machtig mooi werk. We doen dit in contact met de gemeente en met andere organisaties, bijvoorbeeld: Vrouwen aan het Werk.
Uiteraard zijn we afhankelijk van allerlei fondsen, waarvoor we plannen schrijven. Ook kerken, maar we zijn niet evangeliserend. We kijken naar dingen die niet goed gaan en waar behoefte aan is.
Toevallig is er op dit moment een vraag van een aantal Marokkaanse vrouwen die nooit hebben geleerd om te lezen en te schrijven. Daar gaan we als vanzelfsprekend mee aan de slag.
De contacten in het Inloophuis verlopen op een heel natuurlijke manier. Er wordt absoluut geen onderscheid gemaakt tussen allochtoon en autochtoon. En met al mijn collega’s in en rond de Loopplank en het Inloophuis Poelenburg kan ik zeggen:
Wat hebben we een prachtige tijd samen gehad en ik hoop dat we nog veel meer mooie dingen zullen beleven”.