Wilt u het evengoed proberen?

Afspraak in Het Mennistenerf.
Ik werd bij binnenkomst in zijn aanleunwoning in Mennistenerf hartelijk ontvangen met een kopje thee. Vol trots liet de heer Hartog een maquette zien van de Hembrug die hij bij zijn pensionering heeft ontvangen. Hij toonde mij ook het boek, dat hij vanwege het 300 jarig bestaan van AI/Eurometaal in 1979 heeft ontvangen getiteld: “Geen oorlog-geen munitie”. Hierin staat de geschiedenis beschreven van 300 jaar militaire productie.

Eurometaal.
Willem Hartog is in 1975 bij Eurometaal gaan werken. Hij heeft er vijftien jaar als leidinggevende gewerkt.
Eurometaal bestond uit vier afdelingen: granaten, hulzen, spuiterijen en het vullen van kleine munitie. Grote munitie was te gevaarlijk voor de havenbuurt; dit gebeurde in Liebenau in Duitsland.

Toen de heer Hartog kwam solliciteren kon hij direct aan de slag bij de hulzenafdeling. “Dat wilde ik niet, want ik werkte al vijftien jaar bij een tekenmachinefabriek en kon niet van de ene op de andere dag zomaar vertrekken. Ik kreeg toen van Eurometaal de toezegging dat, als er op een van de afdelingen een plek vrij kwam, ze mij zouden bellen. Dat is ook gebeurd”.

Buitenstaanders, die bij Eurometaal op een leidinggevende functie solliciteerden, zijn niet altijd geaccepteerd. Dat werd de heer Hartog al snel duidelijk. “Ze werden gekilled, zoals zij dat noemden. Hiermee werden mensen bedoeld, die dwars gingen liggen of niet mee wilden werken. Dat was vόόr mij al twee mensen overkomen. Mij werd de vraag toen gesteld: Wilt u het evengoed proberen…?”.

Mijn eerste werkdag.
“Ik vergeet nooit de eerste dag, dat ik daar kwam werken. Het zonnetje scheen en ik zag een coaster voorbij varen. Zat ik maar op die coaster, dacht ik. Ik had namelijk vroeger veel op coasters gewerkt in de scheepsbouw. Maar ik heb met plezier bij Eurometaal gewerkt. Ik heb geluk gehad met de voorman, die ik toegewezen kreeg: Henk de Jong. Hij heeft mij wegwijs gemaakt. Hij is helaas overleden.

Ik werkte op de afdeling grote granaten, eerst 8 inch, later kwam er een nieuwe granaat, nog groter, daar zaten vijftig kleintjes in met spijkers. Ik zat er altijd bovenop als iets te lang duurde. Dat viel niet altijd in goede aarde. Op een bepaald moment vroeg iemand aan Henk de Jong: wat voor klootzak hebben jullie nu binnengehaald? Henk heeft het toen voor mij opgenomen. Later kwam ik die “kwaadspreker” ergens tegen en heb ik met hem heel goed samengewerkt. Zo zie je maar”.