Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
1933
Een opmerkelijke route naar oma.
Het verhaal van Jaap Boot Door Ton Olsthoorn
Bernhard Boot vond het volgende verhaal in de papieren van zijn vader Jaap. Via een opmerkelijke route kon Jaap zich als jongen toegang verschaffen tot zijn zieke oma.
Jaap Boot:
Teunis Boot was mijn grootvader. Hij stierf op 20 februari 1922. Zij beroep was zakken- en zeilenmaker. Hij had zijn werkplaats aan het eind van het Sluispad, dat doorliep over de Lindenlaan (Wormerveer) en eindigde met de scheepswerf van Arie Krom.
Hier ligt mijn oudste jeugdherinnering, namelijk een bezoek met mijn vader aan de uiterst lieve en vriendelijke opa Boot. Hij was getrouwd met Neeltje Rol en ze woonden op Oranjestraat 3. Opoe was altijd in het zwart gekleed en droeg een zogenaamde “harseslap” Soms moest ik naar haar toe en dan speelden we altijd het spelletje “dominee”.
Als er onweer kwam werd opoe Boot gauw van de Oranjestraat opgehaald. Ze was dan namelijk ontzettend bang en bij elke bliksem of donderslag begon ze te gillen en riep dan “Oooh God!”.
Toen mijn vader en ik in 1933 bij de zieke opoe op bezoek gingen, kregen we geen gehoor op het bellen. We gingen toen over het “zwarte padje” – waar het kaaspakhuis van Breeuwer stond – door de poort naar de achterzijde van het huis. Daar hoorden we van binnenuit gekreun. Maar hoe moesten we binnenkomen?
Aan de achterzijde van de aangebouwde schuur was de “plee”. Onder het zitvlak stond een “vaatje”, een houten emmer. Via een luik kon je die van de straatkant weghalen. Eenmaal per week werd door de zogenaamde “vaatjeslegers” van de gemeente het vaatje opgehaald en door een schone vervangen. Dus: het luik open gemaakt, vaatje weggehaald en naar binnen. Toen kon ik de houten zitting optillen om door dat gat de schuur in te klimmen. Door de schuur naar de woonkamer gaande vond ik daar opoe liggend in de bedstee. Mijn vader kon ik binnenlaten omdat de sleutel aan de binnenkant in het slot stak.
Bernhard: “Opoe is kort daarop gestorven”.
Nee, geen “happy end”, maar het is inmiddels alweer lang geleden. Door de tijd kan opoe er alleen nog maar liever door geworden zijn.
Jaap op de schouder van opa Boot rond 1925
Reacties
Draag gerust bij!
Menu
Het Zaans Museum is in 1998 op de Zaanse Schans geopend om het Zaanse erfgoed te bewaken en bewaren.
Het Hembrug Museum vertelt het verhaal van de wapen- en munitiefabriek op het Hembrugterrein in Zaandam gevestigd was.
In dit wereldberoemde huisje in het centrum van Zaandam logeerde de Russische tsaar Peter de Grote in 1697.
De vrouw op de foto is mijn oma, Cornelia Boot. Ik heb nog een foto dat ze in de kano zit die op bovenstaande foto in het water ligt. Mijn Opa, Sjoerd Jaasma was er ook bij ze hadden toen verkering of waren verloofd. Leuk om dit verhaal te lezen van mijn betovergrootmoeder. Cornelia Boot was de dochter van Dirk Boot en Neeltje Rep.