Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
1933
Deel 2: Jo Lauf, vertegenwoordiger bij Verkade. #MeToo in 1933?
Het verhaal van Jo Lauf, verteld in een interview met Wil Gabriel Door Ursulien van Berge-Bakkum
Wat waren het nu? Me-Too of #MeToo producten?
“Ik dacht, dat in 1933 – ik weet het niet meer zo precies – Verkade met chocola begonnen is. Chocoladeletters niet lang daarna. Dat kwam door de speciaalzaken. Want in feite zijn de speciaalzaken, zo heb ik het altijd gevoeld, altijd een beetje een blok aan het been van Verkade geweest. Die mochten namelijk uitsluitend Verkadeproducten verkopen. Maar die waren dan ook beperkt in Verkadeproducten. Naarmate de concurrentie sterker was, werd er altijd gevraagd om producten om die omzet te verhogen.
Er was één man, die altijd onderweg was voor de zelfbedieningszaak, dat was Hartman. Hij was hoofdvertegenwoordiger en hij bedacht allemaal kunstjes en pakjes en leuke verpakkingen om schaaltjes, blikjes, trommeltjes om de speciaalzaken aantrekkelijk te maken. We hadden in Nederland nogal wat speciaalzaken. Ik denk een stuk of dertig.
Naderhand, na de oorlog heeft men geprobeerd, toen het met Verkade niet zo goed ging, om meer kernzaken te maken. Dat is niet helemaal gelukt. De hele voorruit werd volgeplakt met papieren waar de aanbiedingen op stonden, maar dat paste in feite niet zo bij Verkade.
Dat was het werk op het verkoopkantoor. Werken bij Verkade was een baan voor je leven. Iemand die bij Verkade kwam. Die dacht zijn leven daar wel uit te zitten. Zo zag het er ook uit. Want Verkade was aan de ene kant wel een goed bedrijf. Alleen als je dan praat over de verkoop.
Verkade is altijd, zo heb ik het althans gevonden, een naar binnen gericht bedrijf geweest. Productiegericht. Verkade accepteerde niet, dat er in de wereld producten waren die even goed waren, of zelfs beter. Ze deden het zelf het allerbeste.
Bijvoorbeeld de honingkoek, die viel nogal eens in de prijzen door de verpakking. Toch liep de verkoop niet goed. Ze zeiden, dat er geen betere koek was, maar als niemand ze koopt…..
Ik denk dat Verkade sowieso heel veel ‘Me-Too’, (dus geen #ME TOO) producten heeft gemaakt. Een soort namaak. Bijvoorbeeld speculaas. Elk jaar was speculaas in de aanbieding: vierentwintig blikken één blik gratis. Maar De Bruijn verkocht drie, vierhonderd blikken in het district Utrecht. Zo waren er meerdere districten waar het hele jaar speculaas werd verkocht.”
Lees verder: Deel 3: Jo Lauf, vertegenwoordiger bij Verkade. Directeuren en miskleunen.
Reacties
Draag gerust bij!
Menu
Het Zaans Museum is in 1998 op de Zaanse Schans geopend om het Zaanse erfgoed te bewaken en bewaren.
Het Hembrug Museum vertelt het verhaal van de wapen- en munitiefabriek op het Hembrugterrein in Zaandam gevestigd was.
In dit wereldberoemde huisje in het centrum van Zaandam logeerde de Russische tsaar Peter de Grote in 1697.
Ik ben op zoek naar de Verkademan. Die kwam bij ons in Tuindorp, Utrecht aan de deur met een gemotoriseerde bakfiets eind vijftiger/zestiger jaren. Hij verkocht de bekende koekblikken met meerdere lagen koekjes daarin, repen chocola en nog veel meer Verkade producten. Mijn vraag is ‘wie was de Verkademan?’ Niemand uit mijn vriendenkring kent het fenomeen Verkademan. Kunt u mij er wat meer over vertellen?