Deel 1: Struikelstenen voor de familie De Jong in Wormerveer.

Familie De Jong.
Schoenmaker Simon de Jong woonde samen met zijn vrouw Saartje en vijf kinderen in de Goudastraat nummer 1 in Wormerveer. Ze waren van Joodse afkomst. In april 1945 zijn ze opgepakt en uiteindelijk vergast in Sobibor.

Een struikelsteen om stil te staan bij deze familie.
Op 6 oktober 2019 metselde kunstenaar Gunter Demnig voor elk gezinslid een steentje in de stoep. Deze gebeurtenis werd onder andere bijgewoond door burgemeester Hamming met zijn vrouw en een aantal mensen, die de familie De Jong heeft gekend. De bedoeling is, dat mensen die voorbij lopen even “struikelen” over de geschiedenis en stilstaan bij het grote onrecht dat heeft plaatsgevonden.

De initiatiefnemer van de struikelstenen.
Rob Boot is de initiatiefnemer van dit project. Ik heb Rob gevraagd naar zijn beweegredenen. Rob laat mij een foto zien van zijn Joodse grootouders, die in Sobibor zijn vergast en vertelt: “ik ben op 15 juni 1943 geboren, toen zaten mijn grootouders in Westerbork. Ze schreven mijn ouders, dat “jullie veel plezier van hem zullen hebben”.  Zij zijn na mijn geboorte op transport gesteld en op 2 juli 1943 in Sobibor vermoord. Dat ze in Sobibor zijn vermoord heeft mij altijd veel pijn gedaan.
Op enig moment las ik een verhaal over de familie De Jong in Wormerveer. Een Joodse familie die zomaar uit huis werd gehaald en vermoord. Wat is dit toch een drama geweest! Ik vind, dat wij dit nooit mogen vergeten en dat wij deze mensen altijd moeten herdenken. Daarom heb ik het initiatief genomen om struikelstenen te plaatsen.

De financiering ervan.
Ik moest geld bij elkaar sprokkelen. Ik ben in Wormerveer en Krommenie de huizen langs geweest. Er kwam ook een artikel in de krant; toen ging het opeens hard. Mensen vroegen mij om het rekeningnummer waarop gestort kon worden. Omdat ik langs de deuren ging heb ik mensen ontmoet, die de familie De Jong hebben gekend, soms met hun kinderen in dezelfde klas hebben gezeten. Dat was heel bijzonder om mee te maken. Het zorgde er ook voor, dat ik het geld redelijk snel heb binnengehaald. Soms waren mensen ook wel wat wantrouwend als ik bij ze aanbelde en dat begreep ik wel. Want dit was een particulier initiatief; ik vertegenwoordigde geen stichting of zo. Of ik kreeg de opmerking, dat ik maar eens moest vergeten wat er gebeurd was. Maar ik wil het absoluut niet vergeten (met klemtoon), ik wil mijn grootouders altijd blijven herdenken”.

Lees verder: Deel 2: Struikelstenen voor de familie De Jong in Wormerveer.