Deel 2: Mijn klasgenootjes vroegen wel eens: ‘Wat heb je in de vakantie gedaan?’

‘Oh, bij mijn vader in de zaak van FOTO KAT gewerkt.’

“Ik voelde me heel gewichtig om klusjes te doen bij FOTO KAT. Mijn klasgenootjes vroegen wel eens: ‘Wat heb je gedaan in de vakantie?’. Met een geheimzinnig lachje zei ik dan: ‘Oh, gewoon bij mijn vader in de zaak van FOTO KAT gewerkt.’

Negatieffilms van twee meter lang hingen aan touwtjes. En het rook vreemd, een beetje chemisch, vooral als die geheime deur openging. Ja, die ene deur achter in de winkel van FOTO KAT. Er hing een bordje op met ‘streng verboden toegang’. Ik haalde het niet in mijn hoofd om daar naar binnen te gaan. Dat was ons, mijn broers en zusjes en ik, stevig op het hart gedrukt. Maar nieuwsgierig waren we wel. Want we wisten zeker, dat het achter die deur allemaal gebeurde.

Later, ik denk, dat ik een jaar of 13/14 was, ben ik door die geheimzinnige deur gegaan. Samen met pa heb ik toen mijn eerste paar foto’s afgedrukt. Op school had ik het al een keer eerder geprobeerd, maar dat was niet veel soeps geworden. Nu zou het lukken. Natuurlijk. Zo in de donkere kamer kon ik niet goed begrijpen hoe iemand de hele dag zo in het donker kon zitten. En ook nog eens in die stank!                                                                              Ik weet nog, dat zoiets soms echt hele dagen en avonden moest. Die tijd in november/december als iedereen nog net voor het nieuwe (belasting-) jaar wilde trouwen. Alle zeilen werden bijgezet in de zaak. Pa was met Kerstmis bekaf. Gelukkig is er veel veranderd.

En dan die keer dat ik een etalage zou maken. Met angst en beven lieten de heren mij mijn gang gaan. Het tafeltje dat ook een soort bar was, haalde ik bij opa vandaan. Flessen wijn in de etalage en dan nog een heleboel bladeren, zo van de straat. Kon dat wel Elly? We zijn geen slijter hoor, maar uiteindelijk vonden ze het wel leuk. Zo verschenen er nog meer etalages uit mijn brein. Fotograaf zou ik nooit worden. Niemand van ons thuis. Pa had het wel leuk gevonden, maar heeft het nooit gestimuleerd. Hij kende de verantwoording en de zorg voor een eigen bedrijf. En de veranderingen in zijn vak waren ook niet gering.

Mijn vader werkte 45 jaar in zijn zaak. Zijn FOTO KAT droeg hij in 1991 over aan de nieuwe eigenaar, de heer Froger.”