Deel 1: Een spreekbeurt op de lagere school: ‘Wat doet je vader?’

‘Wat gebeurde er achter die deur in FOTO KAT, waar je nooit mocht komen?’

“Het kwam in de klas regelmatig voor, dat we het hadden over de beroepen van onze vaders. (De moeders hadden allemaal hetzelfde beroep: gewoon huisvrouw.) We hadden het over de melkboer, de slager en de groenteboer. Veel vaders werkten op kantoor, maar wat ze daar precies deden, leek niet zo interessant. Heel veel mannen gingen naar fabrieken en werkten in ploegendienst.

Eén vader was elektrotechnicus, geen mens wist wat dat was. Het klonk geweldig, maar het leek heel moeilijk.

Mijn vader was fotograaf en niemand uit mijn klas had een vader, die dat beroep had. Iedereen wist wel wat een fotograaf was, want vroeger werden fotografen vaak ingeschakeld voor familiefoto’s en vooral voor bruiloften en partijen. En uiteraard de bekende schoolfoto’s. Het klonk heel interessant. Ik was er best trots op. En ik werd nog trotser als ze vroegen: ‘Van FOTO KAT?’ Ik moest lachen. ‘Ja, één van die twee fotografen Kat is mijn vader.

Toen ik wat ouder werd, mocht ik wel eens in de zaak meekijken over de schouders van het personeel. Voor in de winkel was een ruimte gemaakt met een mooi pluchen gordijn erachter. Het leek wel een soort toneel. Hier werden de mensen voor pasfoto’s, portretten en familiefoto’s op de kiek gezet. Daar mocht ik natuurlijk niet bij zijn, want dat leidde alleen maar af. Stel je voor als de foto’s mislukten. Mijn vader was wel zo precies dat zijn foto’s perfect moesten kloppen.

Ik vond het geweldig om te kijken en te begrijpen wat er allemaal met de beeldjes uit de camera gebeurde. En dan die fotorolletjes waar absoluut geen licht bij mocht komen als je ze eruit haalde.  Er stonden een droog- en een snijmachine naast elkaar. Maar waarom waren die foto’s dan nat geworden? Wat gebeurde er achter die deur in FOTO KAT waar je nooit mocht komen?’

De foto’s in de droogmachine mocht ik wel eens op de band leggen. Ze moesten soms met de goede kant voor, dan weer andersom. Waarom wist ik dat pas als ik het per ongeluk anders had begrepen? Natuurlijk kreeg ik dan een standje.

Foto’s snijden was helemaal spannend. Met rechte randjes of karteltjes of helemaal zonder. Het was leuk om in de bruidsreportages te zoeken naar bekenden. En hetzelfde gold voor de pasfoto’s: hé dat is die!”

Lees verder: Deel 2: Mijn klasgenootjes vroegen wel eens: ‘Wat heb je in de vakantie gedaan?’