Deel 1: Het homofilmfestival in de zaanstreek, voor die tijd erg vooruitstrevend

Het was omstreeks 1975 dat ik, toen was Bert nog maar net uit de kast als homo, contact opnam met het COC Zaanstreek. Nog diezelfde avond was er een vergadering waarvoor ik werd uitgenodigd. Doodzenuwachtig ging ik er heen, maar ik werd gelukkig snel op mijn gemak gesteld. Twee weken later stond ik al op Roze Zaterdag in Leeuwarden, die voor het eerst buiten Amsterdam gehouden werd. Het was helemaal niet prettig. We werden met stenen bekogeld en moesten uiteindelijk door de politie ontzet worden.

Toen dacht ik “er moet toch wat gebeuren”. Ik wilde uitdragen dat homoseksualiteit normaal  is en  sloot me daarom aan bij een voorlichtingsgroep van COC-Zaanstreek. We gaven voorlichting op scholen en bij andere organisaties. Dat was niet altijd even leuk, zeker niet op technische scholen. We werden gezien als viezeriken en voor de meest vreselijke dingen uitgemaakt. Om goed gewapend te zijn, hadden we wel  een speciale training gehad. Gelukkig waren er ook hele leuke groepen, zoals bij het Zaans Lyceum waar we zinnige vragen kregen.

Om mensen te leren kennen werd er twee keer per maand een koffieavond bij iemand thuis georganiseerd. Ik heb dit als een warme periode ervaren. Vanuit het COC hebben we in samenwerking met een sportschool een cursus zelfverdediging gedaan met als doel de weerbaarheid te verhogen.

Als vrijwilliger van het Zaanse filmhuis, gevestigd in jongerencentrum Drieluik in de Botenmakerstraat, heb ik voorgesteld om een homofilmfestival met nevenactiviteiten te organiseren. Zowel het COC als het filmhuis reageerden erg enthousiast. De films werden in oktober 1980 in de filmhuizen van de hele Zaanstreek vertoond. Ook het Drieluiktheater deed mee  door homogroepen in diezelfde maand te laten optreden. Voor die tijd was dit erg vooruitstrevend. Overigens was er toen weinig bekend over transgenders en werd er ook niet over gesproken.

Rond 1986 bloedde het een beetje dood in de Zaanstreek. We hadden nog wel een eigen vrijdagavond in het gebouw van GCA (een vereniging voor allenstaanden) en daarna een eigen ruimte in Poelenburg. Maar het boterde onderling niet. Het liep terug.

In die tijd heb ik via het COC travestieshows gedaan met mijn partner, die ook Bert heet. Er waren toen nog geen protheses, dus we stopten sokken in de BH en alles werd geplaybackt. In de shows heette ik Bertina. Het was een leuke tijd. Soms kwamen er wel 80 tot 90 mensen naar de show.

Lees hier deel 2: “Ik ben zowel Bert als Vera”