Chocoladesnertworstsoeptroep.

Het was zo’n 40 jaar geleden: een paar nachten matige vorst en de ijsbaan Sankt Moritz lag er prachtig bij. De IJsbaancommissie ging aan de slag, palen opgezet, lichtkabels bevestigd en honderden lampjes ingedraaid. Elke avond was het echt een sprookje op het Haaldersbroek.

Ik ga een koek en zopie maken bedacht de 10-jarige Anja van den Ing samen met haar vriendin.

“De clubkampioenschappen stonden die zondag op het programma. We waren al een paar dagen bezig geweest met alle voorbereidingen. Van kistjes en een oude deur hadden we een stalletje gebouwd onder onze wilg op de hoek van de sloot. We hingen vlaggetjes, ballonnen en lichtjes in de boom, leenden overal pannen en ketels en kochten de hele voorraad erwtensoep en chocolademelk op bij de Dekamarkt.

We hadden het zo druk met de voorbereidingen dat we niet eens met de wedstrijden mee konden doen. Dat was niet erg, want aan het eind van de dag zouden we de winst samen delen en dat was vast veel meer dan zo’n zielige medaille.

Eerst waren de kleintjes aan de beurt, daarna de groteren, de jongens en meiden apart.

Af en toe verkochten we een kop snert of een beker chocolademelk met slagroom, maar het ging niet echt hard met de handel. Straks, als de echte kampioenen aan de beurt waren, zou je nog eens wat zien.

Tussendoor waren er priksleewedstrijden en af en toe gingen we naar binnen om op te warmen, want van zo’n hele dag op het ijs werd je toch wel koud.

Om vier uur gingen de lichtjes aan. De echte hardrijders mochten nog even trainen voor de wedstrijd van een uur later. Ze moesten voortmaken want er was ijzel voorspeld.

Er werd omgeroepen dat iedereen de ijsbaan moest verlaten.  Eén van de mannen draaide net de Spieringsloot uit en remde hard voor de startstreep.

En toen gebeurde de ramp. Hij bleef met zijn schaats in een scheur steken, klapte voorover en gleed door recht naar ons stalletje. Alles vloog eraf.  We konden nog net opzij springen, maar het was een enorme ravage, overal chocoladesnertworstsoeptroep. De overblijfselen van onze handel stonden zielig op de slootkant.

De ijsbaan moest worden opgeknapt, groene en bruine scheuren onder de startlijn.

Toen de baanvegers van het ijs waren, begon de ijsregen. De wedstrijden werden afgelast.”

Februari 2018, Sankt Moritz ligt er weer prachtig bij. Nog een paar nachtjes vorst…..?