Ben ik een Zaankanter?

Volgend voorjaar is het vijftig jaar geleden, dat we in de Zaanstreek kwamen wonen. Een feestje waard, want wat hebben we het naar ons zin gekregen in Krommenie. Een eigen huis met veel ruimte en een grote tuin werd onze nieuwe woonplek. Een fusie van het bedrijf waar mijn man werkte was de reden voor de verhuizing. We moesten in het begin wel wennen. In de Zaanstreek heerste een andere mentaliteit, een ander soort taalgebruik ook. Het is niet helemaal goed uit te leggen, het voelde gewoon anders.

het kantoor van Knijnenberg in de Zuiderhoofdstraat.

Buren in de straat ontvingen ons hartelijk. Jonge gezinnen, die hier ook recentelijk waren neergestreken. Om elkaar beter te leren kennen, hadden de moeders het plan opgevat ’s ochtends om beurten bij elkaar op de koffie te gaan. Ik werd al gauw uitgenodigd in die gewoonte mee te komen draaien. Heel gezellig in het begin, maar dat ging me na een tijdje toch vervelen.

Mijn man raadde me aan werk te gaan zoeken voor halve dagen. Mijn oog viel al gauw op een advertentie in de huis-aan-huis krant. Bij boek- en kantoorboekhandel Knijnenberg in Krommenie werd iemand voor in de winkel gezocht. Boeken verkopen stond me wel aan als liefhebber van lezen. Ik solliciteerde en werd aangenomen. Het werd een teleurstelling. ’s Morgens kwamen er nauwelijks klanten. Dus moest ik andere karweitjes doen van baas Kees, zoals artikelen prijzen, spullen opruimen en op vrijdag de straat voor de ingang van de winkel aanvegen. Dat was niet mijn bedoeling en ik zegde mijn baantje op.

Wat nu? Ik besloot me aan te melden bij een uitzendbureau voor kantoor- en/of secretaresse werk. De opleiding en nodige ervaring had ik. Na een korte tijd wachten kon ik beginnen op de bovenste verdieping van de Albert Heijntoren in Zaandam als medewerkster op de personeelsafdeling. Heel fijn en leerzaam werk. Jammer, dat het voor tijdelijk was. Ik heb vervolgens bij verschillende bedrijven gewerkt als uitzendkracht: Duyvis, Wessanen, Chromos en tenslotte bij de Linoleumfabriek, in de Zaanse volksmond de ‘LUM’ genoemd. O ja, ik vergeet de bibliotheek van Krommenie. Na al die omzwervingen verlangde ik naar een vaste baan. Dat lukte bij de firma Krijt, groothandel in papier- en karton in Krommenie. Daar heb ik een aantal jaren op kantoor mijn best gedaan.

Me dunkt, dat ik al doende de Zaanstreek van vele kanten heb leren kennen. Maar als je me vraagt of ik een Zaankanter ben geworden, dan moet het hoge woord eruit: Eensdeels NEE, want geboren in Leiden, ben ik in mijn hart altijd een Lei(d)enaar gebleven. Daar, in die studentenstad, liggen m’n roots.

Anderdeels JA, de Zaanstreek heeft betekenis voor me gekregen. Ik zou het dorp en de bijzondere eigenheid van het Noordhollandse landschap niet meer kunnen missen, ze zijn me lief geworden.