Corona: onderwijs op afstand op Het Koraal.

Midden in de coronaperiode las ik een hartenkreet in de column van Aleid Truijens in de Volkskrant.

‘Vrijwel ieder kind kan leren lezen. Dat lukt alleen met goed leesonderwijs, effectieve leesmethodes, goede uitleg en instructie en veel geconcentreerd oefenen. Niet door zelfwerkzaamheid op de IPAD, op rumoerige leerpleinen. Lezen is geen fijnzinnige hobby, maar een mensenrecht. Kinderen ongeletterd houden is zoiets als hen uithongeren. Wie niet goed kan lezen is buitengesloten van de samenleving. Hoe sturen we al die kennis uit voortreffelijk onderzoek eens door naar het onderwijs via de pabo’s? Er is geen tijd te verliezen.’

Ongetwijfeld zal dit verhaal niet alleen slaan op het leesonderwijs, maar op alle vakken die in de onderwijs-lock-down noodzakelijkerwijs op afstand moesten worden georganiseerd.

Marloes Fortuijn is teamleider 1-4 en unitleider groepen 1-2 van basisschool Het Koraal in Assendelft. Hoe heeft zij in de coronatijd alles op de rit gezet?

“De sluiting van de scholen werd op zondag een feit. We hebben van maandag t/m woensdag het ‘onderwijs op afstand’ opgezet. Door de leerkrachten van de groepen 1-2 werden filmpjes gemaakt, opdrachten en spellen samengesteld voor op een wekelijks wisselende Yurls-pagina en bijbehorende bingo-kaart. Er was ook de nodige ontspanning, met name speelmogelijkheden. Jonge kinderen leren immers vooral door te spelen en handelend bezig te zijn. Alles werd gekoppeld aan de doelen waaromtrent in de groepen 1-2 gewerkt wordt.

Al met al een behoorlijke klus. Het programma was zo compleet mogelijk in elkaar gesleuteld, inclusief een Moederdag-doe-het-zelf-pakket en een Koningsdagbingo. Voor de zorg aan de kwetsbare groepen was er een goede samenwerking met het schoolbestuur, kinderopvangpartners en externen.

In de eerste week zijn alle kinderen van de groepen 3 t/m 8 in groepjes uitgenodigd om stapels thuiswerk op te halen en zo nodig laptops en Ipads te lenen. Dat was een vreemd moment dat in mijn geheugen gegrift staat. Alle kinderen kwamen in kleine groepjes naar school om ook direct weer te vertrekken. Het voelt heel vreemd om een normaal zo bruisende school zo leeg te zien.

Het is verbazingwekkend hoe snel het digitale onderwijs vorm kreeg. Het onderwijs deed uiteraard ook een groot beroep op de medewerking van de ouders. Zij  moesten naast hun eigen thuiswerk ook lesgeven. Sommige kinderen hebben misschien in deze periode het gevoel gehad, dat ze een hele lange vakantie hadden. De leerkrachten absoluut niet. Zelf ging ik vrijwel elke dag naar school om te organiseren en de ingeroosterde collega’s te ondersteunen. Vanuit hun huis hadden de juffen en meesters er een dagtaak aan.

Mijn indruk is, dat thuis door de kinderen hard gewerkt is. Achteraf misten ze vooral het sociale contact. Ze waren dolblij, dat de school na ruim twee maanden openging. Net als de ouders, daar hebben we veel waardering van ondervonden. En de leerkrachten beseften waarom ze zo dolgraag met kinderen willen werken. Aan het einde van het schooljaar kregen de kinderen in plaats van een rapport een persoonlijk corona-aandenken met herinneringen aan deze bijzondere tijd.

Er zal vast wel iets veranderen na deze pandemie; we hebben veel geleerd van het onderwijs op afstand. Het was een moeilijke periode, maar we stonden er met elkaar voor.”