1947

De werkplaatsen van de oude Verkade fabriek.

Het verhaal van De heer De Ronde in een interview met Wil Gabriel.
Door Ursulien van Berge-Bakkum

Zo ben ik binnen gekomen op het grote kantoor van Verkade. Daar was een grote zaal boven de beschuitfabriek, een heel grote zaal was het. Aan de zijkant waren kantoortjes voor de hogere heren en de directie. Aan de zijkant was de Hollerith afdeling met Hollerith ponskaarten, een rotherrie was het. Daarachter zat de technische dienst. En daarachter het archief.

Die technische dienst bestond uit een werkplaats, een mechanische werkplaats, een smederij noemden ze dat. En die was in de Reigerstraat, het gebouwtje is er nog. Daarnaast zat de timmerwinkel. Elektriciens waren er ook, die zaten aan de Zaankant bij de oude ingang waar nu de sportschool is. Ze noemden het een hok en daar was ook een tekenkamer met twee mensen.

Dat was voor mij het begin. Er was net een vernieuwing opgetreden; er was een hoofd technische dienst gekomen, de heer Leeuwerijk, een zeer inventieve man, een echte uitvinder. Hij had onder andere de sprekende telefoon uitgevonden van de PTT. Hij had zoveel ideeën, daar kon de directie niet echt tegenop; het budget klopte natuurlijk nooit.

Toen we de opdracht kregen om de ovens te verlengen, ontdekten we, dat de fabriek te kort was. Waar nu het front van het binnenplein is, zover liep het. Daarnaast stond de oude groene loods. De tunnel die we toen bouwden, is er misschien nog wel. Daar stond alleen het oude deel van de beschuitfabriek, tot aan het kantorenfront. Dat was het eind en meteen het begin.

Bij de uitbreiding in 1950 is een heel stuk aangebouwd. Er kwam steeds meer bij. In 1953 kregen we de opdracht om de beschuitfabriek aan te passen, daar werkten 300 mensen. Een nieuwe installatie in het bestaande gebouw, maar de productie moest ongestoord doorgaan. Een nieuwe hal bouwen kon niet, dat kwam later. De inrit was recht tegenover de expeditie van de beschuitfabriek. Dat was de hoofdingang. Met een slinger ging je de Jan Rothstraat op.

Onder de koekfabriek waren stalen deuren, de doorgang naar de Zaan. Er stond een groen Zaans pandje met de naam `Boterton’,  dat was de kantine voor het kantoorpersoneel. Die woonden allemaal in de buurt, dus gingen ze tussen de middag naar huis om te eten.

Er is veel veranderd en verbeterd in die jaren.”

Reacties

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *