Deel 2: De fusillade van Piet Hartog.

“Na eerst te zijn vastgehouden in Wormerveer worden ze naar Amsterdam gebracht. Omdat de zoektocht naar de piloten niets oplevert maakt de Sicherheitsdienst op 12 september bekend, dat represaillemaatregelen worden genomen als de piloten niet worden uitgeleverd. De volgende dag worden daadwerkelijk vier mensen gefusilleerd. Eén van die mensen is Piet Hartog. Omdat de Duitsers dreigden nog meer mensen te fusilleren is door het verzet met de Duitsers onderhandeld, waarna de drie piloten zijn uitgeleverd. Alle parachutisten hebben uiteindelijk de oorlog overleefd, inclusief de copiloot die Engeland veilig heeft weten te bereiken”.

Annemieke Swagerman vertelt:
“In januari 2014 heb ik een gesprek gehad met de zus van Piet Hartog, Bets. Ze vertelde me het volgende: “11 september 1944 was een prachtige dag. Ik woonde aan de Wilgenkade in Wormerveer en was met mijn moeder bij een tante in de Zaandammerstraat in Wormer op bezoek geweest. Wij liepen terug naar huis en zagen dat er iets aan de hand was bij het politiebureau in de Stationsstraat.

Er stond een grote zwarte auto met een groep mensen eromheen. Toen wij door het raam van de auto naar binnen keken zagen wij daar tot onze schrik Piet zitten. Hij zat met zijn handen in zijn nek, keek mijn moeder aan en wenkte haar met zijn ogen “doorlopen”. Het drong onmiddellijk tot mijn moeder door wat er aan de hand was, bij mij nog niet zo. De ontreddering van mijn moeder vergeet ik nooit meer. Even verderop is mijn moeder in elkaar gestort. Wat moest ze beginnen, er waren geen communicatiemiddelen. Ze wilde Jaap Boot spreken, maar die bleek niet thuis te zijn”.

“Wij zijn naar huis gegaan. Thuis lag allerlei belastend materiaal zoals een revolver. Die heeft mijn moeder in de Sluispadsloot gegooid. Later kwam een auto van de Grüne Polizei langs met Piet erin om zijn persoonsbewijs op te halen. Op 13 september is hij bij de Zaanse Schans gefusilleerd. Mijn ouders zijn nog naar het ziekenhuis gegaan om hem te identificeren. In eerste instantie mocht hij niet mee naar huis. Maar na lang aandringen is hij toch naar huis gebracht en opgebaard. Hij had een kraag om zijn nek om de schotwonden te bedekken. Wij hadden hem graag zelf willen begraven en een mooi plekje willen geven op de begraafplaats in Wormerveer. Maar dat mocht niet van de Duitsers. Op 16 september is hij opgehaald en gecremeerd in Westerveld. Zijn as is daar ook verstrooid”.

Lees ook deel 1 van het verhaal van Piet Hartog: Amerikaans vliegtuig in nood.