Deel 4: Henricus Rol: Illustrator voor de Verkadealbums en alleskunner.

Henricus was bekend vanwege zijn illustraties voor de Verkade albums. In werkelijkheid deed hij veel meer: hij was een alleskunner, hij was altijd aan meerdere dingen tegelijk bezig.

Tijdens en na zijn opleiding maakte hij kopieën van oude meesters, om zijn techniek te verbeteren, maar ook omdat hij ze bewonderde. Dat deed hij zo goed dat hem, toen hij met zijn kopie van ‘Het meisje met de parel’ van Vermeer uit het Mauritshuis kwam, gevraagd werd door een officier van justitie (die juist de zaak van Van Meegeren had behandeld) wat hij daar meenam? Het kostte overredingskracht om duidelijk te maken dat dit niet de originele Vermeer was.

Vooral na de oorlog maakte hij steeds meer naam als portretschilder. Hij maakte in opdracht talloze portretten in verschillende technieken en materialen zoals olieverf, aquarel, tekeningen en pastel. Dat konden vooraanstaande personen zijn, maar ook kwamen portretten spontaan tot stand. Als zijn vrouw pianoles gaf bijvoorbeeld, maakte hij van de leerlingen die moesten wachten, soms snel een portretje. Hij gaf het hen vaak cadeau. Het kwam nog wel eens voor, dat mensen commentaar hadden, ze vonden dan bijvoorbeeld, dat ze te streng keken op het portret. Of dat de ridderorde niet helemaal goed zat. Dan zei Henricus: “Als je nog iets over die ridderorde zegt, dan schilder ik hem weg”. Dan was het gauw stil.

Henricus schilderde een aantal staatsieportretten van het koninklijk huis. Van de koningen Willem I en II, koningin Wilhelmina, Juliana (vier maal) en Beatrix. Dat moest aan de hand van schilderijen, foto’s en staatsiekleding op een etalagepop. Dat was best lastig was, omdat je bij een levend model meer emoties ziet.

Voor een staatsieportret van Beatrix heeft Henricus daarom ook schetsen gemaakt, steeds als ze op televisie te zien was. Ook heeft ze enkele keren live voor hem geposeerd op kasteel Drakensteyn. Van Juliana mocht hij samen met nog enkele schilders schetsen maken toen zij op het terras van Soestdijk de post doornam. De anekdote wil dat, Henricus is opgestaan en aan Juliana gevraagd heeft: “mag ik uw ogen zien”, waarop zij bloosde.

Henricus Rol voor portret Beatrix 1983

Ruim 34 jaar heeft Henricus de afbeeldingen van bloemen geschilderd voor de catalogi van bloembollenbedrijf Stassen in Hillegom. Dit leverde elk jaar weer gedurende de seizoenen een hoge werkdruk op, soms wel 70 tot 100 uur per week, want de catalogi moesten op tijd klaar zijn.

Zijn vrouw zei daarover: “pas als de gladiolen waren uitgebloeid konden wij met vakantie”. Henricus vond het een zware opgave, maar het leverde gedurende een deel van het jaar een ‘vaste’ bron van inkomsten op. Bij een slecht voorjaar ging alles vanwege de kou tegelijkertijd bloeien. Dan werden er wel drie keer per dag bloemen gebracht om te schilderen. Hij legde snel de vorm vast voordat de bloemen de koelkast in gingen om hun kleur te behouden. Henricus had er gevoel en oog voor, hij kon 100 meter door een heel tulpenveld lopen voor de goeie tulp was gevonden.

Lees verder: Deel 5, Henricus Rol: Illustrator voor de Verkadealbums en alleskunner.