Deel 4: Van onderhoudsmonteur tot sociaal werker.

Op 21 februari 1970 vond voor Zouggar een ommekeer in zijn leven plaats. Die avond werd er door de Stichting Buitenlandse Werknemers Zaanstreek (SBWZ) een feest georganiseerd in verband met het offerfeest. Er waren verschillende nationaliteiten aanwezig waaronder Marokkanen en Tunesiërs. Het programma bestond uit allerlei spelletjes zoals bijvoorbeeld het Rad van Avontuur. De hele avond was in het Nederlands. Zouggar heeft zich die avond beschikbaar gesteld als tolk.

“Een week later vroeg een maatschappelijk werkster van de SBWZ of ik als tolk wilde werken tijdens de spreekuren van de Stichting. Dat aanbod heb ik geaccepteerd”. Een half jaar later werd Zouggar voor acht uur per week door de SBWZ in dienst genomen als Begeleidingsfunctionaris Arabisch Sprekenden. Dit werk deed hij naast zijn werk in de ploegendiensten bij Meypro.

“In november 1971 ben ik gaan werken bij de Peregrinus Stichting. Hiermee was SBWZ inmiddels gefuseerd. Ik mocht de opleiding tot Maatschappelijke Dienstverlening volgen. Maar eerst wilde ik mijn Nederlandse taal verbeteren; ik heb anderhalf jaar Nederlandse taalcursussen gevolgd op de Volksuniversiteit.”

In de jaren erna heeft Zouggar verschillende opleidingen gevolgd op het gebied van maatschappelijk werk en sociale dienstverlening. In 1983 heeft hij het diploma Hoger Sociaal Pedagogisch Onderwijs gehaald. Inmiddels had hij ook ontslag genomen bij de Peregrinus Stichting en is hij gaan werken bij Humanitas als Adviseur Jeugdhulpverlener voor de kinderrechter in de vier grote steden.

Zouggar vervolgt zijn verhaal: “In januari 1985 ging ik werken voor het Nederlands Centrum Buitenlanders (NCB).  Deze organisatie stuurde mij naar Marokko als Adviseur en Begeleider van Remigratie- en Werkgelegenheidsprojecten. Het Ministerie van Sociale Zaken subsidieerde deze projecten. Zij boden mij een baan aan als Cultureel Attaché in Marokko. Maar ik wilde eerst naar Nederland om te overleggen met mijn vrouw en kinderen. Dat duurde enige weken en toen wij het eens waren bleek de baan al vergeven te zijn aan iemand anders”.

“Via mijn netwerk ben ik in 1989 in Amsterdam gaan werken als Consulent Arbeidsmarkt. Ik was de opvolger van de Turk Nihat Karaman, die in juni 1988 was vermoord. In de jaren als Consulent Arbeidsmarkt heb ik mijn bijdrage geleverd aan veel werkgelegenheidsprojecten in Amsterdam en omgeving zoals de Migrantenwerkwinkel. Dit project heeft gezorgd voor een grote instroom van Turkse en Marokkaanse medewerkers bij de gemeente Amsterdam en de Arbeidsbureaus”.

1 september 2008 is Zouggar, op 60,5 jarige leeftijd, gestopt met werken.

Lees hier het laatste deel van het verhaal van Zouggar: Deel 5: Niet zeuren over discriminatie of werkloosheid.