Van drukknoopje tot Zaans kostuum.

“Een drukknoopje vastzetten? Nee, dat kan ik niet”, zei mijn zus. “Waarom ga je niet gewoon naar een Turks naaiatelier”? Een goed advies, maar ik volgde die niet op. Ik ging langs bij mijn vaste naaister Toos van Feggelen. Die had al eerder naar volle tevredenheid broeken ingekort, naden weer vastgezet en dat soort dingen.

Ik stapte het kleine naaiatelier op de Guisweg binnen en trof Toos aan met een mond vol spelden. Ik liet haar mijn werkjas zien en wees de plek aan op de revers waar ik de extra knoop wilde hebben. “Nee, dat soort werk doe ik niet meer” kwam er redelijk verstaanbaar tussen al die spelden vandaan.

Nou daar stond ik dan. De aanblik van Toos die handvaardigheden aan het verrichten was op een paspop van haar eigen postuur intrigeerde mij. Over die paspop hing zo’n echt historisch Zaans vrouwenkostuum met alles erop en eraan. De naaldkunstenares zag mijn belangstelling en begon vrijuit te spreken. Tussen al die kledinglagen toverde ze een tasje met naaigereedschap tevoorschijn. “Ja, als je naar je vriendinnen gaat, dan neem je natuurlijk je handwerkspullen mee.” Van jaarmarkten op de Lagedijk in Zaandijk wist ik al, dat dit soort kostuums van rijke koopmansvrouwen een enorm vermogen waard zijn. Maar Toos is inventief. Was het beugeltje destijds van rijk geciseleerd zilver, nu gebruikt zij daarvoor een amuselepel die er ook wel voor kon doorgaan. Ze struint markten af. “Het gaat mij daarbij niet om het jurkje dat ik koop, maar om de kanten stof daarvan”. Iemand met een echte passie.

Het lijkt mij overigens wel leuk om in een oud Zaans mannenkostuum te lopen. Misschien denk je met zo’n kostuum aan wel minder gehaast. Of een man even veel broeken over elkaar droeg als een vrouw rokken weet ik niet. Nou ja, ik weet het eigenlijk wél.

En dat drukknoopje? Dat heb ik er zelf maar aangenaaid. Naderhand vertelde ik Toos, dat ik dat knoopje niet mooi in lijn had gezet met de andere knopen. Ze moest lachen. Ze moest schaterlachen toen ik haar ook vertelde, dat dat knoopje ook aan de verkeerde kant van de revers zat. “Ja, dat zijn de fouten die je in het begin altijd maakt”.