2020

Deel 1: Jan de Bruin: ‘Kunst verzamelen van hobby naar vak’

Het verhaal van Jan de Bruin
Door Ursulien van Berge-Bakkum

Jan de Bruin woont in het huis waarin hij geboren is. Zijn ouders kozen dit pand, omdat het uitzicht bood op een prachtige tuin. De tuin is er nog steeds, maar nadat ik op de bel gedrukt had, kreeg ik het gevoel dat ik met de deur in huis viel. Overal schilderijen en kunstwerken. Ik zat op de bank tegenover een groot werk van Anton Heijboer.

Jan: ”Mijn vader was verfmaker. Toen ik jong was, ging ik vaak met hem mee naar de ateliers van de schilders. Vaak kreeg hij zijn diensten betaald met kunst, tot ongenoegen van mijn moeder. Vader bezat veel werk van kunstenaars uit de zeventiende eeuw, van de Amsterdamse en Haagse School. Het bleek een ‘erfelijke aandoening’. Van mijn eerste zakgeld kocht ik een houtsnede van Matthieu Wiegman uit 1926: ‘Adam en Eva in het paradijs.’ Hij hangt hier boven de deur.

Ik ben altijd linksgeoriënteerd geweest en trouw lid van de CPN. Zoals veel Zaankanters stemde ik op Marcus Bakker. Nadat ik de kweekschool had afgerond werd ik opgeroepen voor de dienstplicht. Als overtuigd tegenstander van het leger weigerde ik daaraan deel te nemen. Dus werd ik voor de keuze gesteld: de gevangenis of vervangende dienst. Er was een tekort aan leerkrachten en zo werd ik een paar jaar onderwijzer op Curaçao. Terug in de Zaanstreek kreeg ik, na een stevig antecedentenonderzoek vanwege mijn linkse voorkeur, een aanstelling als biologieleraar op Mavo de Werf.

Kunst verzamelen was en is mijn hobby. Ik had veel contact met Jan-Kees Vergouw en samen zetten we Galerie Bramkha op: een kunstgalerij die landelijk bekend stond vanwege lyrisch abstract werk. Het was een inspirerende tijd, veel ontmoetingen met veel kunstenaars waaronder Jaap Stellaart. Van hem heb ik het meeste werk in mijn collectie.

Dat was voor mij een goede reden om afscheid te nemen van de zegeningen en vastigheid van het onderwijs. Ik werd directeur van Arti-Z, een stichting onder voorzitterschap van Kees Woudt van drukkerij Mercurius. Dat was een bemiddelingsbedrijf tussen kunstenaars en bedrijfsleven. Een zeer succesvolle combinatie.

Kunstuitleen de Zienagoog bestond al in de vroege jaren zeventig. Eerst in de Synagoge, vervolgens in de gele Toscaanse villa aan de Westzijde en later aan de Vincent van Goghweg. Joop Monnikendam was directeur. In 1991 fuseerden de Zienagoog en Arti-Z tot Kunstcentrum Zaanstad, een superlokaal gebeuren. Ik was daar in die tijd directeur. Het was een bloeiend bedrijf met ruim 800 kunstenaars, 1.750 kunstleners en meer dan 225 bedrijven. In 2017 verhuisde het Kunstcentrum naar het Hembrugterrein, onder de naam ARTZNSTD.

Mijn liefde voor kunst en cultuur in de Zaanstreek en het verzamelen van kunstwerken is van hobby een vak geworden. Na mijn afscheid van het Kunstcentrum Zaanstad werd deze passie voortgezet.”

Lees verder: Deel 2: Als het je vak is, zie je zo veel.

Reacties

1 antwoord
  1. saskia janssen
    saskia janssen zegt:

    Ik ben op zoek naar de onbekende maker van een paar etsen die ik in bezit heb. Ze zijn afkomstig uit het archief van ministerie v Sociale Zaken. Ze waren ingediend als motivatie van een gewetensbezwaarde voor militaire dienst. Jan de Bruin bevindt zich op dat raakvlak kunst/vervangende dienstplicht. Ik kom graag met hem in contact.

    Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *