Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
1960
Deel 3: Jo Lauf, vertegenwoordiger bij Verkade. Directeuren en miskleunen.
Het verhaal van Jo Lauf, verteld in een interview met Wil Gabriel Door Ursulien van Berge-Bakkum
De vakmanschappen van de Verkadedirecteuren, de miskleunen en een Bijbeltekst.
“Op de vergaderingen in Zaandam werden alle vertegenwoordigers uitgenodigd. Frans Verkade had het dan over cacao en maïs oogsten. En over alle producten uit de hele wereld en de prijzen daarvan. Dat was een zwaar verhaal.
Co Verkade vertelde over wat er nieuw kwam en de ontwikkeling daarvan.
Aan het eind van de vergadering mocht één van ons bedanken voor de uitnodiging. Het was een strijd tussen de heren van Verkade en de vertegenwoordigers van de verkoopkantoren.
We hadden één vrouwelijke vertegenwoordiger: mevrouw Rikkelman.
Dat was het leven van de vertegenwoordiger in Zaandam. Overigens heette een beheerder van het bijkantoor naderhand chef. Verkade was altijd een beetje bang om een verkoper, verkoper te noemen. Dat is niet negatief bedoeld. Als ik opnieuw geboren zou worden, zou ik weer bij Verkade gaan werken. Ook op verkoopkantoren was het juichen bij elk nieuw product.
Verkopen van nieuwe producten was op zich makkelijk. Je zei: ‘We hebben een nieuw product.’ ‘Hoeveel zitten er in een kartonnetje?’ ‘Twaalf.’ ‘Doe maar een karton.’
Bij een introductie kon je er zeker van zijn, dat binnen veertien dagen heel Nederland gedekt was. Nieuwe producten introduceren was niet zo moeilijk. Alleen er waren veel te weinig blijvers.
Ik heb laatst een lijstje gemaakt van de miskleunen. Dat waren er nogal wat door de jaren heen. Niets is gevaarlijker dan een miskleun. Je kunt natuurlijk zeggen: ‘Dat gebeurt in elk bedrijf en alles verdwijnt in de tijd.’ Maar nogmaals: Verkade had niet steeds nieuwe producten, alleen in nieuwe verschijningen. De reclameafdeling deed niks anders dan hetzelfde pakje nieuw maken. Dat was net die Bijbeltekst van ‘Maak alle dingen weer nieuw.’ Daar kwam het een beetje op neer. Dat was het leven en werk op kantoor. Feitelijk de aanloop dat ik bij het verkoopkantoor kwam.
Ik werkte van 1955 tot 1985 bij Verkade. Toen ging ik met de VUT. Ik was toen bezig om een boek te schrijven over het 100jarig bestaan van Verkade, maar dat hoefde niet meer. Ik kreeg uiteindelijk wel een ruiterbeeldje. Dat kreeg iedereen bij het 100jarig bestaan. Ik was er best blij mee. Ik had tenslotte dertig jaar bij Verkade gewerkt.
Lees verder: Deel 4: Jo Lauf, vertegenwoordiger bij Verkade. Hautain gedoe.
Reacties
Draag gerust bij!
Menu
Het Zaans Museum is in 1998 op de Zaanse Schans geopend om het Zaanse erfgoed te bewaken en bewaren.
Het Hembrug Museum vertelt het verhaal van de wapen- en munitiefabriek op het Hembrugterrein in Zaandam gevestigd was.
In dit wereldberoemde huisje in het centrum van Zaandam logeerde de Russische tsaar Peter de Grote in 1697.
Was een prima leerschool. Met een oude VW Kever en een nieuwe monsterkoffer werd je op pad gestuurd. Per dag 30 tot 40 adressen bezoeken was normaal. Wel stressig want post moest die dag mee ivm directe levering 3e werkdag na bezoek en je moest dan de pallet-eenheden zelf optellen.
Strak geregeld bedrijf met heel duidelijke structuur. 1 landelijke verkoopleider. 4 gewestelijke verkoopleiders met weer 3 hoofdvertegenwoordigers per regio en die hadden 7 tot 8 vertegenwoordigers + 1 junior. Dus ong 100 man buiten.
Dé misser die ik meemaakte was Fay. Gebitveilig snoep. Zat geen suiker in maar sorbitol en de max hoeveelheid die je per dag mag hebben stond niet op de verpakking. Baas boos want die moest dat doorgeven. Resultaat terughalen, Fay Dunaway was toen een bekendheid maar de kreet Fay Done Away leverde boze blikken op.