Deel 1: Simon Breman beschrijft alle veranderingen binnen zijn werk als hoofdvertegenwoordiger bij Verkade.

We waren mobiel: Op de Solex met twee zijtassen gevuld met monstertjes.  

“ Ik werkte in 1960 als vertegenwoordiger bij Ruys en Co onder andere in Olivetti machines. Via een vakantiebaantje van mijn broer kwam ik terecht bij Verkade in Rotterdam. Co Verkade stuurde me de aanstellingsbrief. Het salaris werd bepaald op 4020 guldens per jaar.

We waren mobiel als vertegenwoordiger. Op een Solex met twee zijtassen gevuld met monstertjes. Ik had ook orderformulieren met kopieerpapier. Ik moest dondersgoed uitkijken, dat je kleding niet onder de kopieerinkt kwam te zitten. Dan kon je gelijk naar de stomerij.

Op elke hoek van de straat had je een winkel, dus veel klanten. Ik moest ook naar Schiedam en Vlaardingen. Door de fietserstunnel waar je moest bijtrappen en het apparaat schuin tegen de roltrap zetten zodat je niet naar beneden kletterde.

In Rotterdam had je ook nog tramrails. Ik heb een paar keer op mijn snufferd gelegen. Ik werd er wel door gehard door de weersomstandigheden. Soms stond ik te druipen van de regen bij een klant.

Later kregen we een Volkswagen Kever. Ik had al een rijbewijs, maar moest evengoed bij Verkade rijexamen doen. De Kever had een dubbel clutch, schakelen en tussengas geven. Als het mislukte kraakte het als de pest. Ik werd er gek van. De examinator Zwikker van Verkade keurde het af. Dus huurde ik een Ford Anglia, die ikzelf betaalde om Zwikker te laten zien dat ik wel kon rijden. De andere week kreeg ik bericht, dat ik de Kever ter beschikking kreeg. In het weekend moest je die auto binnenzetten en met de tram of bus naar huis. Na verloop van tijd lag dat iets ruimer gelukkig.

Na een paar jaar Rotterdam werd ik rayonvertegenwoordiger. Ik werkte zonder verkoopkantoor vanuit mijn huis. ’s Avonds wel op tijd de post versturen, dan werden de bestellingen na twee dagen bezorgd. Betalingen gingen vaak cash bij de chauffeur.
Ik vond het een prettige periode. Ik opereerde in die zin zelfstandiger. We vergaderden één keer per week op vrijdagmiddag thuis bij meneer La Mer. Hij had via Zaandam monsters ontvangen. Die kregen we dan gelijk mee.

Na een aantal jaren kreeg ik een belletje van de verkoopleider Meijer. Die wilde een dagje met me mee. Ik had allang in de smiezen wat er aan de hand was. Hij wou kijken hoe ik me gedroeg en hoe ik met klanten omging.

En ja, binnen twee weken werd ik hoofdvertegenwoordiger in Tilburg.”

Lees verder: Deel 2: Simon Breman, hoofdvertegenwoordiger bij Verkade. Het devies van Rotterdam.