Deel 2: Simon Breman, hoofdvertegenwoordiger bij Verkade. Het devies van Rotterdam.

“Als hoofdvertegenwoordiger in Tilburg bestreken we Zeeland, Brabant en Limburg. Ik werkte samen met twee Brabanders, die eraan moesten wennen om een westerling boven zich te hebben. Dat gaf wel eens fricties in de goede zin van het woord. Het devies van Rotterdam was (is): niet lullen maar poetsen en verhalen ho maar. Ik moest duidelijk een beroep doen op flexibiliteit, anders schuif je de mensen maar tien of twintig centimeter op.

In het Limburgse gebied werkten we met allerlei type winkels. De één kon beter met een bakker overweg, de ander met een supermarkt. Maar we hebben de functies netjes verdeeld.

We gingen ervoor en we hadden omzetmatig hele goede resultaten in 1982.

Een aantal jaren daarna kwam er een reorganisatie. Het verkoopkantoor Tilburg werd opgeheven en we stapten over naar levering aan de groothandel. Een grote stap voor Verkade.

Ik kwam bij een zoetwarengroothandel terecht, Pennings & Zoeteknegt. Daar hebben we de bovenverdieping gehuurd. Verkade ging akkoord en het functioneerde goed.

Weer een reorganisatie verder werd het verkoopapparaat verkleind. Ik werd in 1989 regionaal accountmanager. De jaarplannen werden ingevoerd. De jaren daarna kwamen er voortdurend nieuwe veranderingen. In 1993 werden de wafels vanuit Den Bosch naar Zaandam overgeplaatst.

In 1994 tijdens een reorganisatie werd ik benaderd om eventueel gebruik te maken van de een seniorenregeling in overleg met de bedrijfsvereniging. Ik had de leeftijd van 57,5 jaar en besloot daarvan gebruik te maken. Mijn uittreding was in mei 1994.

Terugkijkend heb ik met plezier bij Verkade gewerkt. Mijn persoonlijke invalshoek speelde een grote rol, alsof het bedrijf van mezelf was. Zo stelde ik me op.

Er gebeurden toch wel schokkende dingen zoals het loslaten van de verticale prijsbinding. Verkade bepaalde de condities voor de afnemers, vroeger bij afname van veertig blikken kreeg je 12% korting. Ik vond dat toen uit de tijd en dat is later bijgesteld. Wellicht heb ik er toch nog een steentje aan bijgedragen.

Een grote verandering was ook de overgang naar de groothandel. Met weemoed denk ik terug aan het artikelpakket: de taaipoppen, borstplaat, keps, paasfondant en bonbons.

Mijn hart had ik verkocht aan Wasa knäckebröd en Daim. Op Daim waren mijn kleinkinderen verzot. Na 35 jaar denk ik met plezier terug aan Verkade. En als ik boodschappen doe in de supermarkt, kijk ik altijd hoe Verkade erbij ligt. En als iets scheef ligt, trek ik het recht. Dat is gewoon een hobby, overgenomen van mijn Verkadetijd.