Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
2002
Trechteren in dienst van Bruynzeel.
Het verhaal van Bektas Bozkurt Door Ursulien van Berge-Bakkum
Bektas Bozkurt kwam als elfjarige in Nederland in het kader van de gezinshereniging. In het begin was het best pittig, anderhalf jaar schakelklas en dan naar de Jedelooschool waar hij zijn diploma constructiebankwerker haalde. Met de neergang van de scheepvaart kwam hij zonder werk. Hij solliciteerde bij Bruynzeel. Met glanzende ogen vertelt hij zijn verhaal.
“Het was niet helemaal waar ik voor was opgeleid, maar ik kreeg een aanstelling bij de deurenfabriek. Vooral de collegialiteit bij Bruynzeel sprak me aan. Henk Nijkamp was mijn afdelingschef, hij stelde mij voor magazijnbeheerder te worden. Ik zei meteen ‘ja’. Ik heb daar hard gewerkt en veel veranderd. Mijn motto is: Van hard werken word je niet wijs, van slim werken wel.
Ik probeerde het maximale eruit te halen. We hadden deuren in meer dan 400 kleuren.
Na 4 jaar kreeg ik een nieuwe kans, de planner was ziek en Cor Koetze vroeg mij zijn werk over te nemen. Werk dat eigenlijk in anderhalve dag gebeurde, heb ik teruggebracht tot vier uur. Dat deed ik door te ‘trechteren’. Later heb ik het bij Bruynzeel nog tot voorman gebracht. En ik was ook nog lid van de ondernemingsraad. Ik leefde echt voor mijn bedrijf.
Het was voor ons allemaal een grote schok, dat het Bruynzeel in Zaandam ging sluiten. Eigenlijk kwam dat door een logistiek probleem: een investering van 30 miljoen van de gemeente en AH werd niet gehonoreerd. Het bedrijf is in gedeelten verkocht. Bruynzeel potloden, keukens en deuren bestaan nog elders in het land.
Tot de laatste dag heb ik hier bij Bruynzeel in Zaandam gewerkt, het was best moeilijk om te verwerken dat ik zomaar op straat stond en daarna moest ik gaan solliciteren.
Op een gegeven moment kon ik kiezen uit drie banen: een baan in Purmerend, een vijfploegendienst bij Duyvis en een baan bij de afvalverwerking in Amsterdam. Ik heb voor de laatste gekozen. Samen met Nico Teeuwen ging ik daarnaar toe. En ik ben er nog steeds, ik heb een leuke functie en ervaar een goede sfeer, collegialiteit en betrokkenheid. Ik werk daar nu alweer 19 jaar. Voordeel is ook dat het dichtbij is, twee haltes en je bent er. Amsterdam is een leuke stad om te zijn en te werken, maar druk! Ik ben altijd blij als ik weer in het rustige Zaandam ben.
Samen met oud-collega’s van organiseer ik reünies van Bruynzeel, we halen herinneringen op en praten gezellig met een hapje en een drankje over vroeger. Dat doet iets met je.”
Reacties
Draag gerust bij!
Menu
Het Zaans Museum is in 1998 op de Zaanse Schans geopend om het Zaanse erfgoed te bewaken en bewaren.
Het Hembrug Museum vertelt het verhaal van de wapen- en munitiefabriek op het Hembrugterrein in Zaandam gevestigd was.
In dit wereldberoemde huisje in het centrum van Zaandam logeerde de Russische tsaar Peter de Grote in 1697.
Mijn vader en opa hebben ook bij Bruynzeel gewerkt. Dus ik was nieuwsgierig wat er over geschreven was.
Wat ik leuk vind om te lezen, ook in de andere verhalen, is dat de Zaanse bedrijven vaak als leuke werkplekken worden omschreven met veel collegialiteit.
‘Van hard werken word je niet wijs, van slim werken wel.’ staat er. Een man naar mijn hart! Ik hou er ook van om altijd weer te kijken – kan dit slimmer.
Waar ik erg benieuwd naar ben is wat Bektas Bozkur bedoelt met ’trechteren’. Dat wordt voor zover ik kan zien niet uitgelegd.
Dank voor dit verhaal.