Van Suriname naar de Zaanstreek.

Samen met mijn kleinzoon Ravi ga ik op bezoek bij zijn tante Sonja voor een interview voor zijn werkstuk over Suriname. Een blad met 25 vragen geeft genoeg stof voor een Zaans verhaal.

“Toen ik twintig jaar was verhuisde ik van Paramaribo naar de Zaanstreek, al mijn broers en zussen waren al hier. In Suriname was het moeilijk om werk te vinden. Ik was net getrouwd met oom Rob en we dachten dan gaan we daar maar heen, we wilden ook meer studie en werk.

In eerste instantie vonden we het maar niks, alleen maar witte mensen die we natuurlijk niet kenden. Het was koud en ongezellig. Niet zoals in Suriname, dat heeft een lekker klimaat, de mensen zijn gastvrij, iedereen kent iedereen. Het eten vind ik lekker: Bami, Javaans eten, rijst met kip en bruine bonen. En de feesten: Kerstmis, Pasen, Divali, soms Sinterklaas en Oud en Nieuw en ook het Onafhankelijkheidsfeest en het Emancipatiefeest. We misten hier echt alles. Door onze familie die hier al woonde, werden we wel goed opgevangen, eerst bij hun thuis. Later in een klein kamertje in een flat in Wormerveer. We verbaasden ons over alles, over de drukte, overal fietsen, mensen die haast hadden, de luchtjes van de fabrieken.

Er waren ook fijne dingen, de vakanties waren leuk en de pretparken waar we naar toe gingen waren geweldig. Nu vinden we dat nog steeds. Onze wensen hier zijn wel uitgekomen. De feesten vonden we ook leuk. Kerstmis en Sinterklaas met de hele familie die hier woonde. En ik voelde me hier vrijer, mijn opvoeding was streng, als meisje mocht ik bijna niets.

Sommige dingen vonden we heel raar. Als we bij kennissen op bezoek kwamen en het was etenstijd, zeiden ze: ‘Sorry hoor, we gaan eten.’ Dat waren we in Suriname niet gewend, daar mocht iedereen altijd mee eten. Maar hier moesten we in een aparte kamer zitten en wachten tot ze klaar waren.

Na een paar jaar konden we een flat huren in Wormerveer en nu wonen we lekker in ons huis in Wormer. Onze kinderen zijn het huis uit en voelen zich ook gelukkig in de Zaanstreek.

Bij mij kriebelt het soms, ik zou wel terug willen naar Suriname, maar niet voor altijd. Zes maanden hier en zes maanden daar, dat zou ideaal zijn. Het is moeilijk om te kiezen, we zijn thuis in de Zaanstreek en ook thuis in Suriname.”