Vriendjespolitiek?

De vader van mijn zwager werkte vroeger bij Bruynzeel Zaandam. Hij was de persoon die over het hout op de werf ging, de werfbaas. Dan heb je vrienden want ‘ze’ willen allemaal wat van je.

Een van die vrienden was ome Frans, een pontbaas die op de Hempont voer. Net na de oorlog voeren deze pontveren nog op stoom. Omdat zijn vader ome Frans kende “vanwege het hout” mochten wij ons opwarmen in het ketelhuis van de pont als wij gebruik moesten maken van deze oversteek. Zijn vader zette de brommer neer en ze konden ongevraagd naar binnen gaan.

De kolenbunkers voor de pont bevonden zich overigens tegen het talud van het Hembrug station aan. Daar was vroeger een station voor de mensen die op het artillerie terrein werkte. Hetzelfde terrein waar nu het Hembrug museum is gevestigd.

Omdat toen de Coentunnel nog niet bestond was de Hempont een drukke oversteek. Er voeren 3 pontveren heen en weer. Als het (voor die tijd) druk was op de weg stonden de auto’s soms in een file tot het oude station Zaandam dat nog verder noordelijk lag ten opzichte van het huidige station.

Wat was nou het geval. Op een of andere manier mochten de vrachtauto’s van Bruynzeel altijd voor de pont op. Ze kwamen aanrijden via de Pieter Ghijssenlaan, zodat ze voor de personenauto’s uitkwamen. De pontbaas hield het verkeer op ten bate van de Bruynzeel auto’s. Dat leidde vaak tot hevige ruzies tussen de pontwachters en de automobilisten. Zeker als er meerdere vrachtauto’s tegelijk de pont opreden was er weinig ruimte over voor de gewone automobilist. Sprake van “vriendjespolitiek” of economisch inzicht?