Deel 1: Zahra, dochter van een Marokkaanse gastarbeider.

In verband met grote arbeidstekorten sloot de Nederlandse regering in 1969 een verdrag met Marokko voor het werven van arbeidskrachten. De vader van Zahra is in dat kader geselecteerd en als gastarbeider naar Nederland gekomen. Hij is afkomstig uit het zuiden van Marokko, ofwel “de poort van de Sahara”. Zijn ouders zijn al vroeg overleden en hij is door zijn oma opgevoed.

In Marokko is hij niet naar school geweest en heeft het Arabisch alfabet op latere leeftijd in de moskee geleerd. In feite was hij analfabeet en kon bijvoorbeeld de krant in het Arabisch niet lezen. Hij werkte eerst in Amsterdam en Alkmaar en kwam later terecht als fabrieksarbeider bij Loders Croklaan in Wormerveer, waar hij tot zijn pensioen is blijven werken. Zahra herinnert zich, dat haar vader vanuit het werk wel eens brokken chocolade, Becel en olie meekreeg. In aanvang woonde hij met vier andere Marokkanen in een huis. Hij heeft nooit les gehad in de Nederlandse taal, maar leerde die gaandeweg wel spreken.

In 1977 kwam Zahra (1 jaar oud) met haar moeder en drie broers in het kader van gezinshereniging naar Nederland. Later werden er nog een broer en een meervoudig gehandicapt zusje, Leila, geboren. Het gezin woonde in een flatje op 3-hoog in Krommenie. In de begintijd woonden er in de buurt nog niet zoveel Arabisch sprekenden. Zahra’s moeder heeft geen Nederlands leren spreken. Zij trok in het begin veel op met een Berberse en een Pakistaanse vrouw. Later kwamen er meer Arabisch sprekende Marokkanen naar Nederland. Thuis was het altijd heel gezellig. Er kwamen veel mensen over de vloer, ook Nederlanders. Zahra’s moeder was heel sociaal en gastvrij.

Zahra’s ouders hebben de oude waarden uit de Marokkaanse cultuur vastgehouden, terwijl in Marokko de cultuur verder ontwikkelde en veranderde. Zij lieten Zahra wel redelijk vrij. Ze hoefde niet naar de moskee en werd ook niet verplicht om een hoofddoek te dragen. Het leven met twee culturen heeft Zahra nooit bewust ervaren. Het leven was gewoon zo. Ze ging naar school met overwegend Nederlandse kinderen. Speelde veel buiten. Thuis sprak ze Arabisch. Ze heeft het Arabisch alfabet van haar vader geleerd. Op de basisschool kreeg ze een jaar lang één keer in de week een uur Arabische taalles. Ze kan het een beetje lezen.

Zahra heeft eerst een opleiding MBO-SPD gevolgd en vervolgens HBO-MWD. Ze heeft eerst gewerkt in een tehuis met probleemjongeren onder andere met zogenaamde “wegloopmeiden met een Islamitische achtergrond”. Later werkte ze ambulant met dezelfde doelgroep.

De vader van Zahra is kort na zijn pensioen teruggegaan naar Marokko; hij koos voor zichzelf. Haar moeder bleef in Nederland waar de mogelijkheden voor Leila beter zijn; zij koos voor de kinderen.

Lees verder: Deel 2: Zahra, dochter van een Marokkaanse gastarbeider.