Twintig jaar schadevrij voor nummertje 44.

“Mijn naam is Wim Schoen. Ik ben geboren in Heiloo op 9 juli 1930. Toen ik 19 was ging ik bij Verkade werken. Ik heb de groei van het bedrijf meegemaakt. Bij mijn sollicitatie kreeg ik nummertje 44. Ik dacht: dat wordt niks, maar goede krachten konden ze wel gebruiken en ze kwamen handen tekort.

Ik werkte eerst in de meelploeg, schuiten lossen en containers en na mijn militaire dienst mocht ik terugkomen.

Ze hadden chauffeurs nodig; ik werd getest in Den Haag bij de psychologische dienst. Het was toen heel wat als je daar slaagde. Rijlessen, uniform, wat een toestanden. Met een eigen wagen langs de winkels om te bevoorraden.

Van Heiloo ging ik naar de Zaan. Mijn begintijden veranderden toen ik eenmaal op de auto zat, kwam ik met de trein te laat. Dus ging ik hier in de kost. Dan leer je je vrouw kennen en trouw je en dan ben je Zaandammer. Ik ga niet meer terug naar Heiloo, ik heb mijn jongens hier.

Ik ging ook met mijn Verkadevrachtwagen naar het buitenland, België, Luxemburg en Frankrijk. We gingen met zijn tweeën, alles met de hand laden en lossen. Toen we pallets gingen gebruiken, kon dat met een chauffeur minder. De vrachtwagens werden steeds beter, meer PK’s, stuurbekrachtiging en zo.

Ik heb twintig jaar schadevrij gereden. Toen werd ik gehuldigd van buitenaf door de Europese Unie. Ik kreeg een gouden speld, liever had ik een envelop gehad. Verkade had wel een premie voor schadevrij rijden. Die jongens werden genoemd en die kregen er een premie bovenop, als je een jaar schadevrij gereden had. Dat was wel een beetje competitie. Dus dat heeft Verkade ingevoerd.

We hebben al die jaren geen problemen gehad met de vrachtwagens. Geen ongelukken of zo. En je moet natuurlijk zelf ook geluk hebben, dat komt erbij. Dat je denkt, nou, kantje af! Dat is echt gebeurd, maar het is goed gegaan. Met gladde wegen, toen was het glad. Als er nu sneeuw en ijs verwacht wordt, zijn de strooiwagens al onderweg. Maar vroeger reed je op een spekgladde weg. Dan kwam de aanhanger wel eens naast je, die draaide zo van je weg. Dat is echt gebeurd. Maar ja, het was lang zo druk niet, ik heb nauwelijks file meegemaakt. Wel dikke mist, dat had je ook. Maar voor de rest kon je lekker doorrijden. Vandaag de dag gaat dat niet meer.”