Deel 2: Op de bres tegen wantoestanden.

Wim Nieuwenhuyse: “Ik startte in 1967 als bestuurder namens de CPN in de gemeenteraad van Wormerveer. Dat heb ik zeven jaar volgehouden als opvolger van Piet Kuiper, die toen veertig jaar voor de CPH en CPN in de raad zat. Voor Zaanstad was ik betrokken bij de ontwikkelingsraad en in de inpassingscommissie. Dat was een enorme organisatie. Zeven vroegere Zaangemeenten, die allemaal zelfstandig functioneerden werden samengevoegd. Alle ambtenaren moesten opnieuw solliciteren. En omdat ik secretaris van de CPN in alle gemeenten was, kende ik de Zaanstreek van haver tot gort.

In gemeente Zaanstad was ik bijna elf jaar lang wethouder, eerst voor de CPN en later voor Groen Links. Er kwamen in die jaren heel veel buitenlandse gastarbeiders naar de Zaanstreek. Bruynzeel en Wessanen haalden bussen vol Spanjaarden om hier te komen werken in de fabrieken. Later kwamen er nog veel meer mensen uit Turkije, Marokko enzovoorts. Wessanen bracht de mensen onder in een oud omgebouwd kantoorpand. Daar zaten die mensen dan opgepropt in piepkleine kamertjes met één toilet en één douche.

In de gemeenteraad van Wormerveer heb ik me er hard voor gemaakt, dat aan die omstandigheden een eind kwam. Dat huis werd fatsoenlijk verbouwd. De arbeiders van Bruynzeel waren gehuisvest in barakken in de polder, dat sloeg eigenlijk ook nergens op. Het is vergelijkbaar hoe we nu met de Polen omgaan. Er is nog steeds niet veel veranderd, mensen in stapelbedden op kleine kamertjes waarvoor ze dan ook nog flink voor moeten betalen.

Afgelopen weken heb ik nog een paar lezingen op basisscholen gehouden vanwege Bevrijdingsdag. Ik heb verteld over het vluchten voor de oorlog en aan de kinderen uitgelegd, dat één op de vijf kinderen in een oorlogsgebied zit en dus niet zoals zij vrij zijn en naar school kunnen. Toch ben ik niet pessimistisch. Wij hebben het ook gered en ik ga ervan uit dat onze jeugd zich ook weer goed kan ontwikkelen.

Onze CPN krant, De Waarheid, bestaat niet meer sinds 1990. Ik lees nu drie andere kranten, onder andere de Volkskrant, die stelt zich wel progressief op, maar geeft ook vaak een rechtse mening daartegenover. Bij de Waarheid was alles gewoon recht uit. Mijn politieke carrière is achter de rug. Aan één kant mis ik dat werk wel. Soms denk ik: zal ik weer iets gaan doen in de politiek, maar ik ben nu 81 jaar en het is wel prettig om het wat rustiger aan te doen.”

De bijgevoegde foto is “uit vervlogen tijden”.