Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!
2019
Het verhaal van Piet Naber Door Marjolein Bijvoet
Wie in Koog aan de Zaan de Stationsstraat uitloopt richting de Zaanse Schans, komt onvermijdelijk langs het nostalgische winkelpandje op de hoek bij de Hoogstraat. Dit is het Bezoekerscentrum Cacao de Zaan of in de volksmond Het Cacaomuseum. Dit museum, dat iedere dinsdag open is, staat bomvol met de levende geschiedenis van Cacaofabriek de Zaan.
De grootste cacaofabriek ter wereld.
Piet is trots op Cacao de Zaan. Hij heeft er tientallen jaren gewerkt. Het is een van de grootste cacaofabrieken ter wereld.
Hij is één van de vier gepensioneerde werknemers, die vrijwillig en met heel veel liefde en plezier het museum beheert. De fabriek bestaat sinds 1911. Zij maakt cacaopoeder, -boter en -massa. Daar valt een hoop over te vertellen en te verzamelen.
‘Wij vieren werkten tientallen jaren bij de cacaofabriek’ gaat Piet verder. ‘Ik werkte 45 jaar binnen de financiële afdeling. Ik zat in de OR en de redactie van het personeelsblad.
Het Cacaomuseum.
Gerrit Rampen was medewerker Technische Dienst. Thijs de Gooijer ploegchef en Siem Kroeze was portier en chauffeur. Siems echtgenote Coba helpt mee in het museum. Siem is de ‘aanstichter’ van dit geheel.
Piet wijst om zich heen naar de vitrinekasten vol oude cacaoblikken, verpakkingen, gereedschappen en reclamemateriaal. Zelfs kapmessen en bijbels. ‘Ja’ zegt Piet ‘die vinden we bij het legen van cacaobonenzakken.’
Siem begon de verzameling in zijn portiersloge. Van iedereen kreeg hij wat. Van collega’s die met pensioen gingen en hun werkkast leeghaalden tot aan mensen die de zolder van hun ouders opruimden.’
In 2004 kwam dit pand vrij en stelde de directie voor hier een echt bezoekerscentrum in te richten. ‘Geweldig hè, die medewerking van Cacao de Zaan’, vertelt Piet enthousiast. ‘Het hele pand is door vrijwilligers opgeknapt. Allemaal mensen van de fabriek. En nog steeds ondersteunt het bedrijf ons. De Technische Dienst fikst dingen die kapot zijn’.
Cacao de Zaan: een zeer sociale werkgever.
‘Dat is echt Cacao de Zaan’, zegt Siem die erbij is komen zitten. Heel sociaal. Je kreeg kolen voor de kachel. Of margarine, aardappelen en hagelslag. En natuurlijk het jaarlijkse uitje. Gingen we met wel 10 touringbussen op pad. ‘En wat dacht je van de vakantiehuisjes in Egmond en Schoorl’ neemt Piet het weer over. ‘Logeerden we in De Korrel of De Zaan. Kijk hier’, wijst Piet en hij trekt een fotomap uit de meterslange archiefkast.
Het archief hebben de heren zelf aangelegd. Er zijn mappen over: jubilea, pensioneringen, verpakkingen, de brandweer, personeelsbladen, de toneelvereniging en nog veel meer.
Piet: ‘Laatst waren hier een Marokkaanse dame en haar dochter. Zij vonden het fantastisch, dat hun man/vader in onze mappen terug te vinden was. Uren hebben ze zitten lezen.
Behalve de verhalen, de spullen en het archief organiseert het museum rondleidingen, vertonen ze films en lenen ze de ‘spreekbeurtkoffer’ uit. En alles gratis hè, merkt Siem op ‘watte wij doene kost niets, tot aan de koffie en chocolademelk toe.’
Ik was vandaag in Zaandam en kon het niet nalaten op zoek te gaan naar Cacaoufabriek de Zaan. Mijn vader was erg trots daar vertegenwoordiger te mogen zijn van medio 1952 tot medio 1968. Ik heb me gemeld bij de Bali van de fabriek en kreeg zomaar een zak cacaopoeder mee. Het was emotioneel en gaf me een bijzonder goed gevoel. Mijn vader was Tinie de Vaan ofwel M de Vaan. Jammer dat het museum niet open was. Mochten er nog sporen van mn vader zijn zal ik die graag nog ns inzien of herbeleven. Jos de vaan 06 53739168.
Ik ben werkelijk teruggebeld door Piet. Hij heeft zelfs nog mijn geboortekaartje en een foto over de vakantiewoningen gevonden en nodigt me uit voor een bezoek met chocolademelk en een bedrijfsfilm van 40 jaren geleden. Trots op m’n vader met destijds een mooie baan bij een prima werkgever. Jazeker ga ik daar nog van genieten. Dank je Piet en collega’s. Waardeer ik zeer.
Bel je binnenkort als ik die richting kan. Jos de Vaan.
Ik heb met genoegen gekeken weliswaar vanaf de buitenkant naar het museum cq bezoekerscentrum. Ik zag daar ook de Texure analyzer staan die ik daar ooit eens had verkocht in de jaren 80 toen ik nog vertegenwoordiger was bij Wilten. Sinds vorig jaar ben ik met pensioen. Als een vacature komt als vrijwilliger bij het bezoekerscentrum wil ik daar graag op reageren. In mijn laatste werkjaren was ik Inspecteur bij de Arbeidsinspectie en in dei functie heb ik inspecties uitgevoerd in de cacao fabriek.
Mijn vader heeft jaren bij cacao de zaan gewerkt en ik ben zelf ook veel langs geweest na school. In de pauze reed ik met mijn fiets over het terrein wat niet altijd gewaardeerd werd 🙈😂😂. Hij heeft oa in wijdewormer gewerkt. Ik vroeg me af of jullie nog documentage van mijn vader hebben helaas is hij 14 jaar geleden overleden. Het gaat om Roel Zwiers.
Alvast bedankt groetjes Sasja Zwiers 0630371053
Ik woonde op Zaandijk op de Parklaan / provinciale weg/ guisweg . Groot vrijstaand huis en keken tegenover ons naar Cacao de Zaan . Ik had 2 vriendinnen die hun vader beiden directeur van Cacao de Zaan waren. Dat waren dhr. van Brederode en dhr.Kok .Ik lees er niets over . Terwijl wij de meiden die er werkten met de pauze op het dak zagen zitten voor een boterhammetje te eten .Wij hebben er gewoond tot 1968 . Ons huis werd daarna een bank , nu gesloopt helaas .
Hallo meisje Tromp, ik woonde tegenover je op nummer 15 (villa Parkzicht). Maar wie ben je nu: Tineke? Lia? Elly? of? Je had toch ook nog een broertje? En een grote volière in de tuin.
Mijn vader was bedrijfsleider bij Cacao de Zaan. Ik heb 2 zusters, Ineke en Mientje. Ons huis is ook gesloopt i.v.m. de verbreding van de provinciale weg.
Binnenkort ga ik eens langs bij het museum.
Hartelijke groeten, Gijs Arnold
Goedendag, ik heb ooit, van mijn 18e tot mijn 28e bij Cacao de Zaan gewerkt, vanaf 1978-1988. Eerst op de typekamer bij meneer Ortelee en daarna bij het lab. als administratieve kracht. De computers waren toen heel voorzichtig in opkomst! Ik regelde o.a. de administratie m.b.t. alle losse huizen in de buurt die CdZ bezat en verhuurde. Ook schreef ik de vragen/klachten van klanten in een groot boek, zodat deze onderzocht konden worden in het lab. Zou dit boek ook als museumstuk bewaard zijn? Ik ben veel namen kwijt van collega’s maar heb lang samengewerkt met Joop de Boer., Henk Brinkman, meneer Terink meneer Aarnoudse.
Ik heb nog een paar kleine herinneringen thuis : het hangertje dat ik kreeg bij mijn afscheid (rond zilveren hangertje met cacaobootje, een zilveren hanger in de vorm van een cacaoboon en een Zaans miniatuurhuisje. Ik herinner me grote kerstpakketten, deze waren niet verkeerd! Ook was er een taste-panel, daar keurden we chocolade etc. Doordat ik nu af en toe in de Zaanstreek moet zijn ben ik er even gaan kijken en zag het leuke museumpje. Mooi dat dit bestaat!
Mijn dochter wil een spreekbeurt houden over cacao en chocolade.
Kunnen jullie haar aan informatie helpen?
We wonen wel helemaal in de achterhoek.
Groetjes,
Meike en Mark Slotboom