Rikky en Kiki

De zussen: Tante Trees en Tante Toos zitten op het toneel. Het meisje Brechtje werd heel gemeen behandeld. De kinderen in de zaal tijdens de schoolvoorstelling werden doodstil.

Rikky: “Het is altijd een heel spannend moment als het gordijn opengaat. Een aantal kinderen is voor het eerst in het Zaantheater tijdens een grote voorstelling. We wisten natuurlijk dat ons gedrag best wel indruk zou maken. Het stond in ons script dat we ons zo moesten gedragen tegenover Brechtje, dus daar konden we niet omheen.”

Kiki: “In het stuk moesten we Brechtje ‘mishandelen’. Dan moesten we haar aan haar haren trekken. We hadden daar een manier voor bedacht, zodat het Brechtje niet echt pijn zou doen. Na de schoolvoorstellingen gingen we de foyer in om met de kinderen te praten. Ze vonden ons een beetje eng, maar ze wilden toch wel een knuffel. Het is goed om uit te leggen dat het gespeeld is.

Rikky: “Wat we ook van de leerkrachten achteraf hoorden is dat de kinderen na de voorstelling zelf op zoek gingen naar het onderwerp kinderarbeid op de computer en op internet. Dat is een goed vervolg op datgene wat we wilden vertellen tijdens de musical. Ik was bij het eindlied ook steeds zelf emotioneel na het heftige verhaal.”

Kiki: “Omdat we veel scènes allebei op toneel stonden, hebben we vaak thuis samen geoefend in de huiskamer. Dan konden we elkaar goed helpen. Zo hebben we op een gegeven moment een Amsterdamse tongval geïntroduceerd. We vroegen ons af of dat paste in het verhaal.”

Rikky: “Dat bleek goed te gaan. Wij waren als gemene zusters op een gegeven moment in de Zaanstreek opgedoken om ons handeltje daar voort te zetten. In ons gezin zijn we eerlijk tegenover elkaar, op deze manier halen we het beste uit onszelf.”

Kiki: “Majanka, Daphne en Gio hebben een belangrijke rol. Zij bekijken de voorstelling van een afstandje. Prioriteit is dat het er goed uitziet. Zij zien wat groter uitgebeeld moet worden of juist niet. Wat sneller moet of langzamer.”

Ricky: “We spelen verschillende soorten voorstellingen. De schoolvoorstelling is korter, juist om de spanningsboog van de kinderen vast te houden. In de lange voorstelling spelen meer kinderen mee en worden alle liedjes en dansjes uitgevoerd. We kunnen (eigenlijk) niet zonder de techniek, kostuumdames en vrijwilligers (…). Zij regelen heel veel voor ons, zoals licht, geluid, kleding, decors, attributen en daar zijn we heel blij mee.”

Kiki: “Het is geweldig om in deze groep te spelen. We blijven amateurs, maar het wordt steeds professioneler. En we zien alweer uit naar het volgend jaar. Dan spelen we in een kleine productie: ZAANSE ZEIKERDS.”

Ik ben benieuwd en ik ga zeker kijken en genieten!