Deel 1: Guus Hendriks: van ‘Zieltje zonder Zorgen’ tot de ‘Hemklem’.

De Vinkenstraatschool, de Groen van Prinsterer en de Gijsbrecht van Amstel.
“Mijn vader was hoofd van de Vinkenstraatschool. Ik zat eerst op de Mulo: Groen van Prinsterer, het was best gezellig daar. Ik was echt een ‘zieltje zonder zorgen”.
De aanvankelijke keuze voor de Kweekschool was geen succes.  Vervolgens belandde ik op de U.T.S Gijsbrecht van Amstel, dat ging beter. Ik kwam terecht op de opleiding werktuigbouw.

Stage bij onder andere bij Woestenburg & Van der Meer en de Artillerie Inrichting.
In het derde jaar liep ik stage bij verschillende Zaanse bedrijven, zoals Machine -en apparatenfabriek Woestenburg & Van der Meer en staalbedrijf Holleman.
Onze laatste stage was drie maanden bij de Artillerie Inrichting. Voor mij was dat echt een fantastische ervaring: iedere maand ging ik naar een andere afdeling. We waren met ongeveer tien stagiaires, allemaal van verschillende scholen. Met de stagebegeleider hadden we een keer in de week een gesprek over het verloop van het werk.
Uiteraard werden we in alle gebouwen van de A.I. rondgeleid. We bekeken onder andere de munitieafdeling en het uitgebreide wapenmuseum. Onze begeleiding bij de A.I. was zonder meer erg goed.

De Gieterij en de productie van de Hemklem.
De eerste maand ging ik naar de gieterij. De beroemde bankschroef ‘Hemklem’ werd daar geproduceerd. Een prima werktuig, dat misschien wel in ieder Zaans schuurtje aan de werkbank geklemd heeft gezeten, ook voor mijn broer in de garage had ik er een geregeld.
(Gevonden op internet: De Hemklem die op de A.I. wordt vervaardigd, heeft een lange, zuiver passende geleiding voor de beweegbare bek. Verdere onderdelen: ingezette stalen klemstukken, een dubbel gefreesde draadspil en een lange stalen moer. De soliditeit is door veelvuldige proefnemingen in laboratoria en werkplaatsen komen vast te staan.)
Op maandag moesten we de gietvormen voor de Hemklem ontkisten en de klem controleren, vooral op gietgaten. Afgekeurde gietsels gingen voor een zacht prijsje van de hand of naar het oud ijzer. We werkten met gietmallen en vormzand, een stoffige bende. Maar de Arbo was toen nog niet uitgevonden, geloof ik.
De rest van de week maakten we de vormen weer klaar voor nieuwe hemklemmen en draaibanken, die moesten op donderdag klaar zijn. De oven ging op vrijdag aan: tijd om te gieten. De hoofdkoks (onze stagebegeleiders) brachten het ijzer op smaak met een beetje peper en zout, zeiden we. Vervolgens werd alles achter elkaar gegoten. Dat was een bijzonder warme klus.
Het hele weekend stonden de hemklemmen af te koelen en maandag begon alles weer opnieuw.

Lees verder: Deel 2: Hoe verliepen de tweede en derde maand bij de A.I. voor Guus Hendriks?