Ingeburgerd Zaans, maar het ging niet van harte.

Winnie de Wit is de grote motor achter het Zaans Erfgoed en Historisch Zaandam. Op veel culturele gebeurtenissen in de Zaanstreek kom ik haar tegen. Haar verhaal ontving ik per post. Ingeburgerd in 400 woorden.

“We woonden op de tweede verdieping in flat De Wijde Blick, waar Kogerveld eindigt. Het was 1965 en ik kende niemand. We waren uit ons huis gegroeid in de domweg gelukkige Dapperstraat in Amsterdam. Ik haatte het nieuwe huis, ik haatte dat stomme Zaandam.

Met mijn oudere zus Marian mocht ik mee naar optredens van de Humico’s, een trio van drie broers: Hugo, Michiel en Co Pos. Een keer per maand speelden ze in Ons Huis in Koog aan de Zaan, later kwam basgitarist Wim Wester erbij en heetten ze The New Sounds. Fantastische muziek en sfeer, maar ik stond stilletjes aan de kant.

Met luilak ging ik ’te loilakke’: wat een verschil met Amsterdam die enorme luilakfikken! Daar werden hooguit deurknoppen van naast elkaar gelegen deuren met een touwtje aan elkaar gebonden… maar op een buurmeisje na kende ik nog niemand.

Ik ging naar het Zaanlands Lyceum, maar was vreselijk verlegen. Toen ik op een schoolfeest versierd werd door een gitarist in Blues Incorporation Tonk, kwam ik gelukkig in zijn vriendenkring terecht.

Dat zangerig Zaanse taaltje, met wonderlijke woorden als ‘inverdan’, ‘pluut’, ‘kullekie’, ‘meutele’, ‘groos’ en ‘kluft’ moest ik helemaal leren. Via de oma van mijn huidige man leerde ik er ook de Franse vormen van ’t is allemaal één toutmême’, ‘Wat zit jij nou te kaskedieze’.

Het zangerige in het Zaans bleek later van invloed op mijn studiekeuze, want toen ik ooit iemand Zweeds hoorde praten, vond ik daarin diezelfde zangerigheid terug en besloot ik iets met Zweeds te gaan doen. Het werd een LOI-cursus. Toen ik vertaalster van kinderboeken wilde worden, moest ik nog een paar jaar wachten, om op mijn 25e Colloquim Doctum te doen, voordat ik aan de UvA Zweeds kon studeren.

10 Jaar heb ik, naast mijn werk op de regionale krant, kinder- en jeugdliteratuur vertaald. Wij hebben vrienden voor het leven in Zweden en IJsland gekregen. Onze twee inmiddels volwassen kinderen hebben het nog vaak over die onvergetelijke vakanties in Scandinavië en keren er graag naar terug.

Al met al heeft mijn gedwongen kennismaking met de Zaanstreek mij ontzettend veel gebracht: 37 jaar krantenleven, een leuke studie, een geweldige man, het Zaanse Erfgoed en het oprichten van Historisch Zaandam.

53 Jaar na mijn verhuizing naar Zaandam, kan ik vol trots zeggen dat ik Zaanse ben.”