1959

Snoep in november.

Het verhaal van Heleen van Waarden
Door Heleen van Waarden

“We woonden net een paar maanden in Zaandam toen we begin november uitgenodigd werden op de verjaardag van een van de collega’s”, vertelt mijn moeder.

“Opeens zei een van de vrouwen tegen me, dat ik moest zorgen dat ik de 11e snoep in huis had. Ik snapte er niets van”.
Natuurlijk legden ze haar die avond uit, dat het op 11 november Sint Maarten was. En hoe dat in de Zaanstreek werd gevierd, met lampionnen, liedjes en snoepgoed! Ze had daar nog nooit van gehoord. In Rotterdam en Katwijk, waar ze vandaan kwam was 11 november een gewone dag. Maar nu woonden we hier. Ze vond ze, dat haar twee dochters (toen 4 en 6) daar natuurlijk aan mee moesten doen.

“Ik kocht twee lampionnen en kaarsjes en papa zou met jullie meegaan.” Van een oud laken naaide ze twee zakken, die konden we om onze hals hangen en daar kon het snoep in. Papa rookte nog in die tijd en had een aansteker. Die was wel nodig om af en toe de kaarsjes weer aan te doen. Meestal was het op 11 november echt herfstweer, de kaarsjes waaiden nogal eens uit.

Minstens één keer is mijn lampion in brand gevlogen.

Ook later toen we groter werden liep mijn vader nog mee, een eindje achter ons aan, dat gaf een veilig gevoel. Mijn moeder deelde thuis aan de deur snoep uit aan de kinderen die langs kwamen.

Onze ronde breidde zich steeds verder uit, niet meer alleen vlakbij huis, maar ook de straten wat verderop en later zelfs naar de winkels op de Zuiddijk. Daar kreeg je speciale dingen, een appel bij de groenteboer, een stuk worst bij de slager.

We vonden het niet leuk steeds hetzelfde te zingen, dus we hadden drie liedjes die we afwisselden : Sinte sinte Maarten, de koeien dragen staarten; Sinter Maarten had een koe, die moest naar de slager toe en Sinter Maarten mikmak, m’n moeder is een dikzak.

“Ik had een plastic kleed op tafel gelegd” zegt mijn moeder, “als jullie thuiskwamen leegden we de zakken daarop”. Het was voor mij het mooiste moment van 11 november, zóveel lekkers! Wij zochten soort bij soort: taaitaai  bij taaitaai, snoep met en snoep zonder papier, pepernoten, chocola…

Diezelfde avond mochten we er al iets van snoepen en de komende weken ging er steeds iets mee naar school voor in het speelkwartier. Totdat de taaipopjes zo hard waren geworden dat we ze niet meer hoefden!

Sint maarten, Zaanse Verhalenbank

Heleen en haar zusje in 1959

Reacties

1 antwoord
  1. Ursulien van Berge-Bakkum
    Ursulien van Berge-Bakkum zegt:

    Ik wist alles van Sint Maarten want ik ben hier geboren, maar toen ik op mijzelf woonde op het Haaldersbroek werd ik op de eerste Sint Maarten die ik meemaakte, letterlijk overvallen. Ik had wel wat in huis gehaald, maar aan het eind van die 11 november was ik totaal uitverkocht.

    Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *