Deel 3: Albert Heijn heeft hart voor zijn personeel, vroeger en nu. Thom de Veen is daarvan overtuigd.

“In de eerste periode zwaaide de oude Albert de scepter over het bedrijf. 33 Jaar later droeg hij de strijkstok en de verneemstok over aan Gerrit Jan en zijn schoonzoon. Er waren toen 75 filialen.

Ondertussen werd gewerkt aan steeds meer eigen producten uit eigen fabrieken.
Er waren gebouwen en fabrieken aan de Westzijde en de Oostzijde van Zaandam. Men stak de Zaan over met het Ruijterveer. Het verhaal gaat, dat wanneer Gerrit van de pont afstapte, het gehele personeel in de houding sprong.

In 1923 werd het pensioenfonds opgericht ter bevordering van de belangen van het personeel, het ouderdomspensioen werd later uitgebreid met een weduwen- en wezenpensioen.
Bij het 50-jarig bestaan schonk de directie het ontspanningsgebouw aan de werknemers. Ze konden hier lunchen, spel en sport bedrijven zoals klaverjas en bingo. Men vierde er jubilea en kinderfeesten en er traden orkesten op. In 1937 was daar zelfs de Snip en Snap revue.

Toen de oorlog uitbrak in mei 1940 riep de directie het personeel bijeen in het ontspanningsgebouw. De directie legde uit, dat men alles deed om de winkels en fabrieken open te houden. Zij hielden zich aan deze belofte tijdens de bezetting. Later zette het bedrijf de ondersteuning aan personeel en hun families voort met studie- en spaarfondsen en cursussen.

Er ging een speciale personeelstrein voor Albert Heijn en Verkade van Amsterdam naar Zaandam.
De meisjes van beide bedrijven zaten in aparte coupés. Medewerkers van de Zaanse fabrieken begeleidden hen.
Er is een verhaal over een conducteur, die in zo’n coupé in moeilijkheden raakte (lees hierover in het AH-archief. De knappe kaartjesknipper is er in de coupés vol jonge meiden niet zonder kleerscheuren afgekomen).

De meisjes van Albert Heijn mochten -indien nodig- in de fabriek blijven slapen. Bijvoorbeeld wanneer er weer een staking was uitgebroken. Hun ouders kregen een keurige brief. ‘Komt u gerust kijken als u het niet vertrouwt’.
Toen er een personeelstekort dreigde, werden er ook getrouwde vrouwen aangenomen. Net als bij Verkade: ‘Kom bij ons werken en neem je moeder mee!’

Tegenwoordig komt het personeel uit alle windstreken. Men accepteert elkaar gewoon. Iedereen kan zich bij ons bedrijf thuis voelen.
Ik voel me nog steeds prettig tijdens mijn vrijwilligerswerk in het archief van Albert Heijn.

Mijn voornaam is Thom. Ik ben vernoemd naar Thomas van Aquino, dat was een redelijk eigenwijs kereltje en dat ben ik ook nog steeds”.

We nemen afscheid. Thom heeft veel verteld en als je zelf een kijkje wilt nemen in het archief, kun je een afspraak maken.

Lees verder: Deel 4: Met drie kinderen op de fiets naar Zaandam. Dat was nog eens ‘op de kleintjes letten’.