Deel 2: Van de Hollandse Zaan naar de Korana in Kroatië.

Donkere wolken trekken zich samen boven de watervallen van Plitvice.

In deel 1 van deze serie verhalen legt Jannie Rapaic-Jonker uit hoe ze haar geliefde nareist naar haar nieuwe vaderland in Jezerce bij de watervallen van Plitvice in het Kroatische Joegoslavië. Als ik bij Jannie ben, verbaas ik me er altijd over hoe goed ze het Kroatisch beheerst. Volgens mij is ze niet van een echte Kroaat te onderscheiden.

“De wegen in Joegoslavië waren smal en gevaarlijk in die tijd, ik heb meerdere malen de resten van onze huisdieren van het asfalt moeten schrapen. De afstand van Split naar Jezerce was lang. Eens in de week reed mijn man de 1100 kilometer terug naar ons huis.

Op een noodlottige nacht is hij verongelukt. We hebben hem op het kerkhof hier begraven. Later heb ik ook de as van mijn ouders naar deze begraafplaats meegenomen. Al mijn geliefden liggen hier bij elkaar.

Na zijn overlijden stond ik overal alleen voor. Snel werk zoeken was heel hard nodig en dat was niet eenvoudig. Ik solliciteerde naar een baan als lerares, daarvoor moest ik eerst examen doen in de Kroatische taal. Er werden heel strenge eisen gesteld. Het was een zwaar examen. Gelukkig slaagde ik meteen en kon ik beginnen op de school in de buurt van Jezerce.

Er is niet zoveel geld beschikbaar voor onderwijs. De kinderen gingen in twee shifts naar school. ’s Morgens een groep en ’s middags een andere groep. Ik heb in die tijd heel veel met de kinderen van mijn klassen gedanst en gezongen. Het hotel waar mijn man vroeger werkte, stelde de vleugel beschikbaar.

Zo langzamerhand werden de omstandigheden beter. Het prachtige gebied van de Plitvice watervallen werd steeds meer ontdekt door de toeristen, de paadjes in het park werden drukker en drukker.

We hadden in 1964 twee huizen gebouwd. Het zomerhuis kon ik in het toeristenseizoen verhuren. Mijn moeder hielp me het hele seizoen.

Onze kinderen groeiden tweetalig op. Na de lagere school volgden ze het vervolgonderwijs ver van huis. Elke ochtend vertrokken ze vroeg met de schoolbus. Een ritje met de fiets kan je in de bergen wel vergeten.

Ik woonde al vijfentwintig jaar in dit mooie land, was ingeburgerd, toen plotselinge veranderingen ons leven hier enorm op zijn kop zetten.

Lees verder: Deel 3: Van de Hollandse Zaan naar de Korana in Kroatië.