De voorjuffrouw bij Verkade.

/
De goede zorgen voor het personeel en vooral voor de meisjes van Verkade. En waar een glaasje pleegzusterbloedwijn niet allemaal goed voor is.

Ontgroening bij Verkade: Naar het haantje van de toren klimmen.

/
Een start bij Public Relations bij de Verkadefabriek, met een gevaarlijke opdracht niet binnen, maar buiten op de toren. Het was maar een grapje.

Verkade was vrij, maar ook streng.

/
Verkade zorgde prima voor het personeel, maar je moest je wel aan de regels houden.

De werkplaatsen van de oude Verkade fabriek.

/
Dwalend door de ruimtes van de oude fabrieken, hoor je de geluiden en snuif je de geuren op van wat er allemaal in de werkplaatsen gebeurde.

Gedonder in de beschuitfabriek van Verkade.

/
Na de oorlog moest de beschuitfabriek van Verkade gerenoveerd worden. Dat was een hele klus, vooral omdat er weinig spullen voor handen waren. In 1955 was het klaar en liep alles weer op (beschuit)rolletjes.

Twintig jaar schadevrij voor nummertje 44.

/
Een heel leven als chauffeur bij Verkade, in binnen- en buitenland. Toen nog op rustige wegen, door weer en wind. En geen schrammetje op de auto.
Het verhaal van Joop Klingers

Deel 1: Het verhaal van Joop Klingers.

/
Ik ontmoette Joop Klingers in het Zaanse café De Fabriek. We spraken over de tijd waarin er nog grote poppodia waren in Zaandam. Over Billy Holiday en de Beatles. Maar de heer Klingers had nog zoveel meer te vertellen..
Joop Klingers, Zaanse Verhalenbank

Deel 2: Het verhaal van Joop Klingers.

/
Vijftien jaar hebben Joop en zijn vrouw in Medemblik gewoond, maar daarna wilden ze toch terug naar de Zaan.
Zaanse Verhalenbank

Moderne Jeugddiensten.

/
Wij waren van christelijken huize; Nederlands Hervormd op precies te zijn. Dus ´s zondags moest je mee naar de kerk; meestal naar de Oostzijderkerk in Zaandam, waar mijn vader diaken was. Dan mocht ik bij hem op de diakenenbank zitten, wat ik een bijzonder voorrecht vond.

Deel 1: Zahra, dochter van een Marokkaanse gastarbeider.

/
In verband met grote arbeidstekorten sloot de Nederlandse regering in 1969 een verdrag met Marokko voor het werven van arbeidskrachten. De vader van Zahra is in dat kader geselecteerd en als gastarbeider naar Nederland gekomen.